Liturgiczny zegar Kościoła wskazuje już czas Wielkiego Postu, którego bezpośrednim celem jest przygotowanie wiernych do głębokiego przeżywania świąt Zmartwychwstania Pańskiego. Dlatego już od samego początku rozlega się wezwanie do nawrócenia i pokuty, które mają wprowadzić wiernych na drogę życia prawdziwie chrześcijańskiego. Kościół wzywa w tym czasie do wzmożonego wysiłku duchowego, do głębokiej refleksji nad stanem życia duchowego, do podjęcia radykalnych i konkretnych praktyk życia chrześcijańskiego, aby z odnowionym sercem wejść w największą tajemnicę naszej wiary, jaką jest zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa – Wielkanoc, żebyśmy tak jak Chrystus Pan, już teraz powstali z naszej duchowej śmierci. Ewangelia Środy Popielcowej (Mt 6, 1-6. 16-18) ukazuje jałmużnę, modlitwę i post jako podstawowe i niezwykle skuteczne uczynki, które podejmowane z miłością sprowadzają na nas błogosławieństwo Boże i łaskę. To jest ewangeliczny fundament, na którym trzeba budować życie duchowe, aby w ten sposób zwracać swoje serce coraz bardziej do Boga. Wielki Post daje możliwość wejścia na drogę szczerego nawrócenia i podążania nią przez kolejne etapy swojego chrześcijańskiego życia.

I trzeba ten czas dobrze wykorzystać, aby przeżywać Paschalne Święta w bliskiej relacji ze zmartwychwstałym Panem teraz, a radość zbawienia w wieczności. Niech każdy podejmujący ten trud pracy nad sobą wie, że nie jest w tej walce sam.

Kościół wychodzi naprzeciw tym wysiłkom podejmowanym przez wiernych zachęcając do radosnego i szczerego przeżywania sakramentu Pokuty i Pojednania oraz Eucharystii, która jest szczytem i źródłem życia chrześcijańskiego. Z Eucharystii chrześcijanin jak ze źródła czerpie łaskę i moc tak bardzo potrzebne do uświęcania swojego życia.

Zanim zaczniemy przeżywać w duchu wiary tajemnicę zwycięstwa Jezusa Chrystusa nad śmiercią, piekłem i szatanem, Kościół zaprasza nas na nabożeństwo Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali, abyśmy weszli sercem w tajemnicę Jezusowego cierpienia, męki i Jego śmierci krzyżowej, którą On poniósł z miłości do nas, grzeszników.

Wielki Post to nie czas udręczenia i biadolenia, ale czas umartwienia i rezygnacji z uciech, czas wyrzeczeń i postu, czas pojednania z braćmi i Bogiem. To jest okres wychodzenia z niewoli grzechu ku wolności dzieci Bożych, którą przynosi nam Zmartwychwstały. Trzeba pamiętać, że naszym celem jest zmartwychwstanie do życia w chwale Boga, a jedyną drogą tam prowadzącą jest droga wiary w Jezusa Chrystusa. Idziemy tą drogą przez uczynki miłosierdzia, żyjąc sakramentami, walcząc z pokusami. Czas Wielkiego Postu to czas łaski jaki daje litościwy i miłosierny Bóg wszystkim, którzy nawracają się do Niego całym sercem przez post, płacz i lament (zob. Jl 2, 12).

Wejdź odważnie w ten szczególny czas, który daje Bóg nieskory do gniewu. Nie lękaj się! Nie jesteś sam. Jest z tobą Chrystus miłosierny i przebaczający, który nie chce śmierci grzesznika, ale żeby się nawrócił i żył. Po to przyszedł na ziemię, aby cię wyzwolić z tyranii szatana. Złóż całą swoją nadzieję w Panu, powierz Mu swoje życie, a On będzie działał. Poznaj siłę jałmużny, moc modlitwy i zbawienne owoce postu. Nie bój się spowiedzi! Przyjmij Jezusa Eucharystycznego do swego serca, żeby On mógł cię przyjąć w wieczności. Trwa rok łaski od Pana. Wykorzystaj go dobrze…

Marek Stankiewicz