Niedziela Zmartwychwstania Pańskiego

Zmartwychwstanie Chrystusa, naszego Pana, to największe święto chrześcijańskie, w centrum którego jaśnieje prawda o Jezusowym zwycięstwie nad śmiercią i Jego powrotem do życia. Ale fragment Ewangelii, który jest dziś czytany w Kościele (J 20, 1-9), nie przekazuje nam tej największej dla chrześcijan prawdy w sposób bezpośredni, lecz prowadzi do niej drogą wiary, stawiając  w centrum wydarzenia pusty grób, w którym było złożone ciało Ukrzyżowanego.

Wielką niespodzianką poranka nowej Paschy jest pusty grób. Jak to jest możliwe, że Pana nie ma tam, gdzie Go złożono, gdzie każdy jest lub będzie na zawsze? Jest to nieobecność bezpodstawna, bardziej niepokojąca od samej śmierci: łamie jedyną, nieulegającą wątpliwości pewność. Rodzimy się z przypadku, nie wiemy jak długo żyć będziemy, jesteśmy natomiast pewni powrotu do ziemi, z której pochodzimy. Grób jest miejscem powszechnego spotkania. Tam ludzie są zjednoczeni, wszyscy jednakowo pokonani, łup śmierci (S. Fausti, „Rozważaj i głoś Ewangelię”).

Jednakże ten grób, który dziś Ewangelista Jan stawia nam przed oczy, jest pełen nadziei, mimo że jest pusty. Przemawia do nas swoim pustym wnętrzem, w którym pozostały tylko płótna i chusta. Gdzie jest więc łup śmierci? Gdzie jej zwycięstwo? 

Gdy Maria Magdalena, która wczesnym rankiem gdy jeszcze było ciemno przybyła do grobu i zobaczyła odsunięty kamień, była przekonana, że ktoś zabrał Pana i teraz nie wiadomo gdzie On jest. Z tą wiadomością przybyła do Piotra i Jana, którzy udali się do grobu. Piotr wszedł pierwszy do grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na głowie Jezusa, leżącą oddzielnie, zwiniętą. Wszedł również i Jan. Ujrzał i uwierzył! Św. Jan, umiłowany uczeń Pana, przekazuje nam swoje osobiste świadectwo. On jest nie tylko świadkiem śmierci Jezusa i Jego pogrzebu, ale także świadkiem „pustego grobu”, czyli zmartwychwstania Chrystusa ukrzyżowanego. Stało się dla niego jasne, że Pana nie wyniesiono z grobu i nie ukryto w innym, nieznanym miejscu. Przeczą temu staranie poskładane i pozostawione w grobie pogrzebowe płótna. Stało się to, co Jezus kilkakrotnie zapowiadał: On zwyciężył śmierć! Żyje! W przejmującej ciszy grobu uwierzył i zrozumiał Pismo, które mówi, że On ma powstać z martwych. Opadła zasłona, wszystko jest jasne. Tu w pustym grobie, w jego sercu dokonał się zasadniczy przełom: oczami wiary ujrzał Zmartwychwstałego, triumf życia nad śmiercią. Ujrzał i uwierzył, i tym doświadczeniem swojej paschalnej wiary dzieli się z nami, abyśmy i my, podobnie jak on, stając wobec tajemnicy pustego grobu uwierzyli, że Pan powstał z grobu trzeciego dnia, jak mówi Pismo. W rozmowie z Martą, siostrą wskrzeszonego przez Jezusa Łazarza, Pan mówi tak: Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto we Mnie wierzy, to choćby umarł, żyć będzie. Każdy, kto żyje i wierzy we Mnie, nie umrze na wieki. Wierzysz w to? (J 11, 25)

Marek Stankiewicz