Maria Lewandowska
Adam i Ewa
 

Ewa w ogrodzie owoc zerwała

Wcale się nikogo w tym raju nie bała

Nawet Adamowi, gdy owoc gryźć dawała.

Szatan ją namówił do złego działania,

By przestała słuchać już swojego Pana

Szatanowi wdzięczność okazała.

Bóg się przechadzał po swoim raju

Słuchał jak pięknie ptaki śpiewają,

A wcale nie widział Adama i Ewy.

Chodzi, nawołuje, patrzy gdzie się skryli,

Gdy ich zauważył oni w krzakach byli.

Ewa odkryła, że jest całkiem  naga,

Prawdę odkryła kiedy owoc zjadła.

Zakazane drzewo w tym rajskim ogrodzie,

Jak sobie je zerwę to mi nie zaszkodzi.

Została z granic raju wydalona.

A że była żoną Adama,

Wiec nie wyszła z raju sama.

Wyszli oboje na ziemskie połacie

I patrzyli, w której zamieszkają chacie.

Była dla nich to trudna chwila,

Teraz będzie w bólach rodziła.

I szybko umrze to jedna chwila,

Bo ona niegrzeczna była.

Na długie życie to nie zasłużyła.