Za krótko żyjemy,
by zwlekać,
by nigdy się nie uśmiechać,
by wątpić w siebie,
by czekać.

Za krótko żyjemy,
by iść małymi krokami,
by chodzić łatwymi szlakami,
by szukać marzeń z mapami,
by czekać.

Za krótko żyjemy,
by mówić,
że dzień szczęśliwy nadejdzie,
że jutro piekniejsze będzie,
że poczekamy.

Bo się nie obejrzysz
i życie przeminie szare,
i niczego już nie dokonasz
i niczego juz nie zmienisz
bo czekałeś.

 

Autor: Joanna Szczycińska