Wedle mało wiarygodnych przekazów Kajus miał pochodzić z Dalmacji i być krewnym cesarza Dioklecjana. W czasie prześladowania w r. 257 uniknął ponoć śmierci razem z diakonami Sykstusem i Dionizym. W każdym razie 16 lub 17 grudnia 283 r. wstąpił na stolicę Piotrową i zasiadał na niej ponad dwanaście lat. Wedle wszelkiego prawdopodobieństwa zmarł śmiercią naturalną. Wynikałoby to z najbardziej wiarygodnych świadectw, gdy tymczasem jedna z wersji Liber Pontificalis, a później jeszcze Legenda o św. Zuzannie (VI w.) przypisują mu śmierć męczeńską. Te właśnie pisma sprawiły, iż przez długi czas czczono go jako męczennika i za takiego uważa go do dziś Martyrologium Rzymskie. Odrzuca się też przekonanie, że to on ustalił kolejność stopni wiodących do kapłaństwa, tzw. święceń niższych, bo niektóre były znane znacznie wcześniej, a i później nie zawsze przestrzegano ustalonej rzekomo przez niego kolejności. Pochowany został na cmentarzu św. Kaliksta, gdzie archeolog J. B. de Rossi odkrył fragmenty jego epitafium. Pamiątkę świętego obchodzono zawsze razem ze wspomnieniem papieża Sotera w dniu 22 kwietnia. W nowym kalendarzu rzymskim (1969) została ona pominięta.