Prastara modlitwa maryjna. Odkryto papirus z jej tekstem z III w. w następującym brzmieniu: „Uciekamy się pod obronę Twojego miłosierdzia, Matko Boża. Nie gardź naszymi prośbami, ale w potrzebach naszych od wszelkiej zguby zachowaj nas, jedyna czysta i błogosławiona” (papirus nr 470, John Ryland, Manchester). Bardzo prawdopodobnie, że ułożył ją uczeń św. Ireneusza, św. Hipolit Rzymski (†235) pochodzący z Azji Mniejszej lub z Aleksandrii.

Modlitwa ta rozważała znany motyw Maryi jako Ucieczki grzesznych. Ma on korzenie biblijne; idea schronienia dla winowajców obecna też była w innych kulturach. W Prawie Mojżeszowym ktoś, kto nieumyślnie spowodował śmierć, mógł szukać schronienia przed zemstą u ołtarza ofiar całopalnych. Po zajęciu Ziemi Obiecanej Jozue wyznaczył sześć „miast ucieczki”, do których mogli uciekać nieumyślni zabójcy. Musieli mieszkać w nich aż do śmierci namaszczonego arcykapłana. Również Grecy i Rzymianie znali instytucję schronienia (gr. asylon – stąd prawo azylu). Mogło to być ognisko domowe, świątynia, ołtarz bogów lub cesarzy. Gdy Cesarstwo Rzymskie upadło, Kościół przejął wykonywania prawa azylu – wolno się było chronić do miejsc poświęconych, klasztoru, kościoła, siedziby biskupa. Kto się uciekał pod obronę Kościoła, musiał zastosować się do jego prawa, na przykład odbyć publiczną pokutę.

Litania do Najświętszego Imienia Jezusa wzywa Jezusa: „Ucieczko nasza”. On sam tłumaczył Nikodemowi, że Bóg nie posłał Go na świat po to, aby świat potępił, ale aby świat został zbawiony (por. J 3, 16-17; por. też 1J 2, 1-2). Św. Jan Damasceński włożył w usta Maryi słowa: „Jam jest ucieczką dla wszystkich, którzy się do Mnie uciekają”. Twierdził, że Jezus „przykłada do Jej prośby taką wagę i tak bardzo pragnie sprawić Jej radość, że jest to tak, jakby raczej rozkazywała, niż prosiła, jakby raczej była Panią niż służebnicą”. Pod Twoją obronę odmawia się tradycyjnie przed wyruszeniem w podróż, w obliczu jakiegoś niebezpieczeństwa, na koniec różańca oraz Litanii Loretańskiej. Poruszający obraz śpiewania Pod Twoją obronę w piwnicach powstańczej Warszawy pod bombami nakreślił Miron Białoszewski w Pamiętniku z powstania warszawskiego.