II Niedziela Adwentu

Jan Chrzciciel, prorok Adwentu, posłuszny słowu Bożemu, obchodził całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów (Łk 3, 1-6). To jest jego misja – głosi łaskę i Boże przebaczenie, którego Bóg pragnie udzielić swojemu ludowi. Głosem Jana Bóg wzywa do przyjęcia chrztu, który jest początkiem nawrócenia, otwierającym grzesznika na przyjęcie daru zbawienia, które stanie się udziałem wszystkich ludzi. Prorok głosi nadzieję i pokrzepienie wszystkim pozostających w niewoli grzechu. Jest głosem wołającym na pustyni: „Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego!” Jan wzywa wszystkich do usunięcia wszelkich przeszkód i przygotowania serca na przyjście Zbawiciela. Pan przyjdzie na pewno. Tylko czy będę wewnętrznie gotowy na Jego przyjęcie?

„Prostujcie drogę Panu…” – to Boże wezwanie do porzucenia drogi grzechu i przyjęcia Bożego miłosierdzia, które przejawia się w odpuszczeniu grzechów.

Nawrócenie ma na celu „odpuszczenie grzechów”. Człowiek nie może odpokutować za grzechy, ponieważ w żaden sposób nie może naprawić zła, które przez swoje grzechy wyrządził sobie i innym, ale okazuje się, że człowiek nawet nie musi za nie pokutować. Nasz Bóg pragnie bowiem wyzwolić nas z każdego grzechu i każdej winy, odrzucając naszą wizję Boga jako tyrana i zarazem wszelką formę masochizmu z naszej strony. Zła nie można odpokutować. Ono może być tylko przebaczone przez Tego, który kocha. Bóg jest miłością i dlatego pokonuje zło, obdarzając nas swoim przebaczeniem, które jest dla nas największym darem Jego miłości. Gdzie rozpowszechnił się grzech, tam pojawiła się jeszcze obfitsza łaska (Rz 5, 20), (S. Fausti, „Wspólnota czyta Ewangelię według św. Łukasza”).

Trzeba tylko uznać swoją grzeszność i potrzebę nawrócenia. Szczere, głębokie nawrócenie oznacza otwarcie serca na prawdę Ewangelii i wejście na drogę powrotu do życia w wolności, do której wyswobodził nas Chrystus. Wołanie Jana Chrzciciela, które dziś się rozlega, ma nas jeszcze bardziej mobilizować do życia godnego dzieci Bożych, odkupionych drogocenną krwią Baranka Bożego. Teraz, póki żyjemy, trwa nasze „dziś” zbawienia, czas nawrócenia i uświęcenia. Czas  obfitej łaski Bożej.  Trzeba to wykorzystać! Bo wszyscy ujrzymy Boże zbawienie, ale czy wszyscy będziemy zbawieni?

Marek Stankiewicz