Gaudete - III Niedziela Adwentu

Jan Chrzciciel jest głosem wołającego na pustyni, który wzywa do przyjęcia chrztu nawrócenia dla odpuszczenia grzechów. W tym kontekście bardzo zasadne jest pytanie tłumów, co mają czynić?

W tym prostym, ale jakże ważnym pytaniu, wyraża się wewnętrzna gotowość do przemiany, do porzucenia drogi grzechu i pragnienie wejścia na nową drogę, wiodącą na spotkanie z Tym, który będzie chrzcił Duchem Świętym i ogniem (Łk 3, 10-18).

Pytanie zakłada: uznanie popełnionych błędów, nieświadomość tego, co należy robić; dyspozycyjność na przyjęcie Bożych wskazań i wcielanie ich w życie. Takie samo pytanie postawi lud w dniu Pięćdziesiątnicy (Dz 2, 37), kiedy trzy tysiące ludzi przyłączy się do  „wspólnoty tych, którzy mieli być zbawieni” (Dz 2, 47). Pytanie to rozpoczyna ścieżkę nawrócenia (S. Fausti, „Wspólnota czyta Ewangelię według świętego Łukasza”).

Prosty lud, celnicy, żołnierze, stają u początku nowej drogi oczekując od Jana pouczenia. Co im proponuje, jakich rad udziela ten mąż Boży? Wskazuje sposób postępowania, w którym obowiązuje uczciwość, umiarkowanie i sprawiedliwość przyobleczone w szatę miłości bliźniego. Wszak to miłość stanowi istotę Prawa, które dał Bóg przez Mojżesza. Miłość bliźniego, którego Bóg stawia na drodze życia każdego człowieka stanowi najważniejsze kryterium pozwalające zobaczyć swoje miejsce w procesie nawrócenia. Jest ona sprawdzianem szczerego nawracania się człowieka. Czynna miłość bliźniego, która wyraża się we wspieraniu potrzebujących, w zaradzaniu ich niedostatkom, dzieleniu się tym co samemu się posiada, jest potwierdzeniem postępowania właściwą drogą. Kto ma serce wypełnione miłością do brata, zawsze postępuje uczciwie i sprawiedliwie, niezależnie kim on jest i jaki jest. Prawdziwa miłość wszystkich traktuje jednakowo, nie ma względu na osoby. Jan Chrzciciel zdaje się mówić do tłumów: To jest droga, idźcie nią! Wszyscy, którzy zgromadzili się nad Jordanem, gdzie udzielał on chrztu, usłyszeli dobrą nowinę (w. 18). Jan, największy z narodzonych z niewiast, zapowiada przyjście Mesjasza, Zbawiciela, który każdemu odda według jego uczynków. My również oczekujemy na powtórne przyjście Pana, na dzień sądu. Będziemy sądzeni z miłości Boga i bliźniego. Trzeba więc przejąć się do głębi serca ewangelicznym wezwaniem do przemiany życia i podjąć zbawienny trud nawrócenia, żeby nie podzielić losu plew, które spłoną w ogniu nieugaszonym.

Marek Stankiewicz