Druga Niedziela po Narodzeniu Pańskim

Pierwszy rozdział Ewangelii według św. Jana stanowi Prolog o Słowie i o Jego roli w stworzeniu i odkupieniu (J 1, 1-18). Jej autor ukazuje nam wielką tajemnicę naszej wiary – Słowo wszechmocne, które jest Bogiem odwiecznie działającym, pełnym życia i mocy, które przychodzi na świat przez wcielenie, aby życie Boże stało się naszym udziałem. To Słowo jest Synem Ojca Przedwiecznego, które dla naszego zbawienia przyjęło ludzką naturę i stało się Jezusem rodząc się z Maryi Dziewicy. To Słowo stało się ciałem w Jezusie Chrystusie, aby nas uczynić dziećmi Bożymi.

To odwieczne Słowo Ojca przyniosło nam łaskę i objawienie tego, co niewidzialne. W Jezusie zrodzonym z Maryi otrzymujemy pełne objawienie prawdy o Bogu, prawdy trynitarnej, która wyzwala nas z niewoli grzechu. To Słowo, które Ojciec wypowiedział rodząc Syna, jest z nami już od dwóch tysięcy lat jako Chleb żywy, który zstąpił z nieba, aby każdy kto Go spożywa, miał życie wieczne.

Rozważamy tajemnicę Logosu u Boga, który wkroczył w czas i przestrzeń i działa w historii zbawienia, nadając właściwy i pełny sens ludzkiemu życiu. Ta tajemnica Słowa na zawsze pozostanie dla nas tajemnicą. Niech nas to jednak nie zasmuca. Św. Jan Ewangelista przekazał nam ten natchniony tekst w innym celu. Chodzi przede wszystkim o to, abyśmy słuchając Słowa i przyjmując Je w wierze mogli otrzymać przybrane synostwo Boże. To jest prawda, która nas wyzwala: Ten Jezus, który przez znaki i mowy objawia się nam w Ewangelii, może nam objawić Boga, którego nikt nigdy nie widział, gdyż jest Słowem Bożym, samym Bogiem, jest bowiem „Synem”. Przylgnięcie lub nie do Jego osoby oznacza dla nas przyjęcie lub odrzucenie naszej rzeczywistości synów. Jest to sąd, jaki musi wydać każdy człowiek odnośnie do swego życia (S. Fausti, „Wspólnota czyta Ewangelię według św. Jana”).

Marek Stankiewicz