Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego

Ostatnie spotkanie Jezusa zmartwychwstałego z apostołami i wstąpienie do Ojca stanowią ostatni fragment Ewangelii według św. Marka (Mk 16, 15-20). Zanim Chrystus powróci do Ojca który jest w niebie, udziela Jedenastu misji. Posyła ich na świat jako kontynuatorów zbawczego dzieła, które On sam zapoczątkował. Misją apostołów jest głoszenie Dobrej Nowiny i udzielanie chrztu, który stanowi dla wierzących bramę do nieba. Po tej rozmowie z nimi, jak pisze natchniony autor, Pan Jezus „został wzięty do nieba i zasiadł po prawicy Boga”. Dwa wyrażenia synonimiczne: „został wzięty do nieba” i „zasiadł po prawicy Boga” mówią o uwielbieniu Jezusa. Zasiadanie po prawicy Boga – metafora wyrażająca udział Jezusa w mocy, władzy i godności Boga (por. 14, 62). Podobny sens posiada wyrażenie: „został wzięty do nieba”. Niebo w Piśmie św. jest symbolem Boga. Jest to wyrażenie zastępcze oznaczające samego Boga. Sens więc całego zwrotu jest następujący: Jezus przebywa teraz u Boga i dzieli z Nim Jego władzę nad światem. Odbiera też cześć należną Bogu (BP, przypis do 16, 19). I kończy św. Marek swoją Ewangelię stwierdzeniem, że uczniowie posłuszni woli swego Pana, spełnili polecenie otrzymane od Niego, a Bóg im błogosławił i wspierał ich naukę znakami zapowiedzianymi przez Jezusa. A co dla mnie, chrześcijanina, oznacza wniebowstąpienie Chrystusa? To wydarzenie, tajemnica dzisiejszego dnia, mówi o ostatecznym wejściu człowieczeństwa Jezusa do niebieskiego panowania Boga. Wprowadził On ludzką naturę do niebieskiej chwały Ojca i wywyższył ją, przywracając należne jej miejsce – uwielbienie i wieczną komunię całego człowieka z Bogiem. Triumf Chrystusa jest zapowiedzią naszej przyszłej chwały i udziału w życiu trynitarnym, które nastąpi po powtórnym przyjściu Pana, po sądzie ostatecznym. Takie są zbawcze skutki wniebowstąpienia Jezusa Chrystusa, Głowy Kościoła, który już osiągnął chwalebne królestwo Ojca, abyśmy my, jako członki Jego Ciała, żyli w nadziei na wieczne z Nim przebywanie w domu Ojca.

Misja udzielona apostołom jest misją całego Kościoła, którą realizować mają wszyscy ochrzczeni. W ten sposób wypełnimy ostatni rozkaz Jezusa i zdobędziemy zasługi, aby wejść do nieba, tak jak nasz Pan. On jako pierwszy przeszedł drogę do chwały, która wiodła przez krzyż i zmartwychwstanie, a zakończyła się wniebowstąpieniem. On też stał się dla nas jedyną drogą prowadząca do Ojca w niebie i On nam nakazał iść za Nim poprzez realizację przykazania miłości wzajemnej, aby nasze życie przynosiło owoce na życie wieczne. Wiemy, że Chrystus przyjdzie powtórnie. W każdej Mszy św. z wiarą wypowiadamy tę prawdę, oczekując z nadzieją na ostateczne wypełnienie się Pisma św. Uczyńmy zatem nasze życie drogą do nieba, abyśmy mogli razem z Jezusem zasiąść w wiecznej chwale Boga. Chrystus wskazuje ci dziś drogę do chwały. Pójdź za Nim!

Marek Stankiewicz