VI Niedziela Wielkanocna

Rozważamy dziś kolejny fragment mowy pożegnalnej Jezusa skierowanej do uczniów podczas Ostatniej Wieczerzy (J 14, 23-29). Chrystus Pan wobec wydarzeń paschalnych, które będą Jego udziałem, rozwija naukę o miłości, która polega na zachowywaniu Jego nauki i skutkuje komunią z Bogiem. Słowa: „i mieszkanie u niego uczynimy” wyrażają stałą obecność, która polega na niewidzialnym, ale realnym przebywaniu Boga w człowieku. Bóg w Trójcy Przenajświętszej zamieszkuje w duszy tego, który idzie drogą miłości Bożej. Jezus zapewnia nas o takiej właśnie obecności. On, Syn, stanowi jedno z Ojcem, a gdzie Ojciec i Syn, tam i Duch Święty. Stąd mamy pewność płynącą z wiary, że jesteśmy świątynią Trójcy Świętej. I przeciwnie – ten kto nie kocha Boga, nie zachowuje Jego nauki, nie może stać się mieszkaniem Boga.

Cała nauka, którą Jezus głosi, pochodzi od Ojca i stanowi źródło wiary, która się wyraża przez miłość. Jezus nie mówi od siebie, ale w imieniu Ojca, który Go posłał na świat, aby świat zbawił. Do życia miłością, która jest istotą życia chrześcijańskiego, uzdalnia Duch Święty, którego przyjście Pan zapowiada. Duch Święty zwany Pocieszycielem, którego Ojciec pośle w imieniu Syna, rozpali serca uczniów ogniem swej Boskiej miłości i uzdolni ich do kontynuowania Chrystusowej misji. Apostołowie oświeceni światłem Ducha Świętego będą tak jak Jezus głosić Ewangelię i czynić cuda, objawiając prawdę dającą życie wieczne. Duch odświeży i utrwali w pamięci apostołów nauczanie i czyny Chrystusa i da im właściwe zrozumienie Ewangelii. Taka jest misja Ducha Świętego: podtrzymywanie aż do końca świata znajomości Chrystusa w Kościele i czynienie go zdolnym do autentycznego wykładania objawienia, którego dokonał Pan. Dlatego konieczne jest odejście Jezusa do Ojca i apostołowie nie powinni się smucić. Pocieszyciel przyjdzie, ale za cenę życia Jezusa. Ofiara paschalna Syna jest konieczna żeby Duch napełnił Kościół. Życie Kościoła i jego misja dokonują się w Duchu Bożym. On uświęca wierzących, oświeca i udziela wewnętrznego pouczenia, abyśmy znali Ojca i Syna i weszli w wieczną komunię z Trójcą Świętą.

A zatem „mając życie od Ducha, do Ducha też się stosujmy” (Ga 5, 25).

Marek Stankiewicz