Uroczystość Zesłania Ducha Świętego (J 20, 19,23)

Wydarzenia chrześcijańskiej Pięćdziesiątnicy to wypełnienie Jezusowej obietnicy, która zapowiadała dar Ducha Świętego dla Kościoła Chrystusowego, aby w Jego mocy mógł on iść przez dzieje, realizując swoją apostolską misję. Dokładny opis tego wydarzenia zawarty jest w pierwszym czytaniu (Dz 2, 1-11). Natomiast Ewangelia dzisiejszej uroczystości prowadzi nas do wieczernika na spotkanie Zmartwychwstałego z Apostołami, który „tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego!” (20, 22a). Przyjście uwielbionego Pana i wylanie na uczniów Ducha Świętego w Ewangelii Janowej jest odpowiednikiem Pięćdziesiątnicy z Dz 2, 1-11.

Liturgia Pięćdziesiątnicy prowadzi nas do wieczernika w dniu zmartwychwstania, ponieważ już w tym dniu został dany Apostołom Duch Święty. Już w tym dniu zaczęła się Pięćdziesiątnica. Chrystus wszedł drzwiami zamkniętymi, pozdrowił Apostołów słowami: „Pokój wam!” (J 20,19), ukazał im ślady swej męki na rękach, nogach i w boku – a wreszcie rzekł: „Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Apostołowie otrzymali Ducha Świętego, aby w Jego mocy przyjąć odkupieńcze i zbawcze posłannictwo Chrystusa: „Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Wspominając to wydarzenie dnia i wieczoru Chrystusowego Zmartwychwstania, nie możemy oprzeć się potrzebie szczególnego dziękczynienia. Dziękujemy Ci, Duchu Prawdy! Dziękujemy Ci, Pocieszycielu, za to, że nam przybliżyłeś tajemnicę przebitych rąk i nóg, i serca Chrystusa. Że na nowo nam przybliżyłeś głębię i moc tajemnicy Odkupienia (Św. Jan Paweł II, Homilia 10 VI 1984).

Rozważając tajemnicę Ducha Świętego i Jego niezastąpioną rolę w prowadzeniu Kościoła do Ojca w niebie, jako odkupieni mocą Chrystusowej Krwi z wdzięcznością wspomnijmy chrzest, jako nasze nowe narodzenie z wody i Ducha Świętego oraz sakrament bierzmowania, w którym otrzymaliśmy pełnię Jego darów i spójrzmy na nasze życie chrześcijańskie. Św. Paweł w Liście do Galatów pisze: „Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy” (Ga 5, 25). Co to znaczy? Jest to wezwanie Boże, aby całe nasze życie duchowe było poddane pod panowanie Ducha Świętego i przenikało naszą codzienność, żeby żyjąc w bliskiej relacji z Nim, w Jego mocy wypełniać apostolską misję, do której każdy ochrzczony  jest powołany. To Duch Pocieszyciel sprawia, że trwamy w wierze, On czyni nas zdolnymi do odpowiedzi na Bożą miłość przez ofiarowanie swojego życia Ojcu przez Syna. Tylko wtedy, kiedy żyjemy realnie w Duchu Prawdy jesteśmy w stanie wypełniać życiową misję jako uczniowie Pana.

Rodzą się pytania: Kim jest dla mnie Duch Święty? Czy modlę się Niego? Czy Go przyzywam w chwilach doświadczeń i trudności? Jak wygląda moje życie chrześcijańskie?

Przed wniebowstąpieniem Pan Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą i mocą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jeruzalem i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi” (Dz 1, 7). Kościół zaprasza dziś wszystkie swoje dzieci, aby przez udział w Eucharystii doświadczyły obecności Ducha Świętego, Jego mocy i ożywiającej miłości płynącej z sakramentu Komunii świętej.

To jest Jego święto. On chce nas obdarować na nowo i posłać do świata jako świadków Ewangelii. Odpowiedz na Jego zaproszenie. Warto!

Marek Stankiewicz