XXXIII Niedziela zwykła (Mt 25, 14-30)

Im bliżej końca roku liturgicznego, tym donośniej rozlega się wezwanie Kościoła do czuwania w oczekiwaniu na powrót Pana. Czas ziemskiej egzystencji to „obracanie talentami”, które Chrystus daje wszystkim ludziom, aby przez roztropne ich używanie dostąpili zbawienia. Przypowieść o talentach, którą Jezus opowiada w dzisiejszej liturgii słowa, ma na celu pokazanie, że tych, którzy należą do Niego w wierze i żyją aktywnie w oczekiwaniu Jego powtórnego przyjścia, można porównać do „sługi dobrego i wiernego, który rozumnie i owocnie zarządza darami otrzymanymi od Pana.

Talent nie był właściwie monetą, lecz jednostką miary równoważną około 34 kg srebra. Pan naucza przez tę przypowieść, że musimy odpowiadać na łaskę z zaangażowaniem i wysiłkiem przez całe życie. Musimy sprawić, by otrzymane od Boga dary naturalne i łaski nadprzyrodzone wydały owoc. Nie jest ważna ilość otrzymanych darów, lecz hojność odpowiedzi. „Sądzę, że pouczające będzie zastanowienie się nad postępowaniem tego, który otrzymał jeden talent. Zachowuje się on w taki sposób, jaki w moich stronach nazywają cwanym. Myśli, roztrząsa swoim niezbyt lotnym umysłem, co uczynić, i postanawia. ’’Poszedł i rozkopawszy ziemię, ukrył pieniądze swego pana’’ (Mt 25, 18). Jakie zajęcie znajdzie dla siebie potem ten człowiek, skoro odłożył na bok swoje narzędzie pracy? W ten sposób nieodpowiedzialny zdecydował się na rozwiązanie najwygodniejsze: zwróci tylko to, co otrzymał […]. Jakże to smutne, kiedy człowiek nie potrafi wykorzystać swoich wielkich lub małych zdolności, które Bóg mu dał, aby służył ludziom i społeczeństwu! Kiedy chrześcijanin zabija swój czas na ziemi, naraża się na niebezpieczeństwo zabicia swego nieba; z powodu egoizmu wycofuje się, skrywa, jest obojętny. Ten, kto kocha, oddaje dla służby Chrystusowi nie tylko to, co posiada i czym jest – oddaje bez reszty siebie samego […]. Czy myślisz, że twoje życie należy do ciebie? Twoje życie należy do Boga i z miłości do Niego masz służyć wszystkim ludziom.

Odgrzeb swój talent! Spraw, żeby przyniósł owoc. Doświadczysz wtedy z radością, że w sprawach Bożych nie chodzi wcale o takie efekty, które budzą ludzko podziw. Istotne jest tylko to, by oddać wszystko, czym jesteśmy i co posiadamy, pracować pilnie i ustawicznie starać się przynosić dobre owoce” (św. Josemaria Escriva, „Przyjaciele Boga” 45-47; BN, komentarz do  Mt 25, 14-30).

Sprawą nagląca jest odnalezienie siebie w dzisiejszej Ewangelii. Jakim sługą jestem? Czy moje zaangażowanie w życie Kościoła, społeczeństwa, w pracy zawodowej jest realizacją Bożych darów, ich pomnażaniem?  Póki zegar twego życia jeszcze się nie zatrzymał, wciąż jest szansa na dobre owoce. Współpracuj więc owocnie z Bożą łaską, aby w godzinie sądu Pan nie wyrzucił cię na zewnątrz – w ciemności, gdzie tylko płacz i zgrzytanie zębów.

Marek Stankiewicz