Uroczystość Chrystusa Króla

Ostatnia niedziela Okresu Zwykłego to uroczystość ku czci Chrystusa Króla Wszechświata. Stanowi ona niejako podsumowanie tego kończącego się roku liturgicznego i jednocześnie jest wezwaniem do przygotowania serca na czas Adwentu, który już stoi u drzwi. W dzisiejszej liturgii słowa czytamy fragment Ewangelii Janowej (J 18, 33b-37). W tej scenie Jezus objawia godność królewską Boga wobec przedstawiciela władzy Rzymu. Trwa proces Jezusa wydanego przez Żydów Piłatowi.

„Czy ty jesteś królem żydowskim?” – pyta Piłat. To jest oskarżenie wysunięte przez Sanhedryn wobec Jezusa. Pan nie udziela bezpośredniej odpowiedzi, ale mówi o swoim królestwie, które nie jest z tego świata. A zatem jest królem, ale jakże innym od władców tego świata. Nie jest nawet podobny do królów, którzy uciskają swoich poddanych, podbijają inne narody i biorą je w niewolę. Królestwo Jezusa jest królestwem prawdy i miłości, gdzie każdy „poddany” jest wolny i kochany. Jezus pragnie, żeby Piłat również poznał prawdę, która wyzwala i otwiera drogę do Jego królestwa. Dlatego na ponowne zapytanie prokuratora Judei odpowiada: „Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu”. Jezus jest królem obiecanym przez Boga Izraelowi, który będzie panował nad domem Jakuba na wieki. On, Sługa Jahwe, przyszedł jako dobry Pasterz, który oddaje życie za owce, aby przywrócić im wolność i przeprowadzić je ze śmierci do życia. Mało tego. Chrystus jest królem nie tylko Żydów, ale wszystkich. Jest On królem niebiańskim, który przyszedł od Boga, aby nas wprowadzić do królestwa niebieskiego.

Jezus jest królem, który czyni nas królami; jest Słowem Wcielonym, aby okazać swoja chwałę Jednorodzonego od Ojca, pełnego łaski i prawdy (1, 14), Synem, który daje nam moc stania się synami Boga (1, 12).{…} Jezus jest królem, którego Ojcem jest Bóg (por. 8, 54). Objawia nam On prawdę, która czyni nas wolnymi (8, 32): pokazuje nam, że jesteśmy synami Boga, umiłowanymi przez Ojca. Temu więc, kto nie zamyka oczu, prawda automatycznie rozproszy kłamstwo, jak światło gasi koszmar ciemności. Godność królewska Jezusa, to godność „świadka”: ma swoje wyłączne źródło w poznaniu i dawaniu świadectwa prawdzie własnym kosztem, jak prorocy (S. Fausti, „Rozważaj i głoś Ewangelię”).

Nie tylko Piłat jest wezwany do przyjęcia prawdy, którą Pan objawia. Jezus wzywa wszystkich do wyjścia z ciemności grzechu do światła prawdy, do wyjścia z kłamstwa i słuchania głosu tego, który jest prawdą dającą życie wieczne. Każdy kto przyjmuje Jezusa jako swego Króla, musi też przyjąć prawdę jako zasadę swego życia. To czyniąc wejdę do królestwa niebieskiego.

Marek Stankiewicz