XII Niedziela Zwykła (Mk 4, 35-41)

Chrystus realizując swoją misję „ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy” ( 3, 14-15). Apostołowie są więc w szkole Jezusa ucząc się wiary, nadziei i miłości. Te cnoty, wsparte mocą Ducha Świętego, pozwolą im kontynuować apostolską misję. Dzień i noc są świadkami słów i czynów swojego mistrza i nauczyciela. Uczą się być jak ich mistrz. Jak pokazuje dzisiejsza Ewangelia, lekcja, której Jezus udzielił swoim uczniom poddając ich wiarę próbie, rodzi w ich sercach pytanie o Jego tożsamość: „Kim On jest właściwie?” (w. 41). Czy tylko mistrzem i nauczycielem?

W wielu miejscach Biblii morze jest symbolem złych sił, które tylko Bóg może poskromić (por. Ps 65[64], 8; 93[92], 4; 107[106], 23-30). Podporządkowując je sobie władzą swojego głosu jako ten, kto panuje nad złymi duchami (w. 39; por. 1, 25), Jezus ukazuje, że posiada moc Bożą. Stąd bierze się pytanie Jego uczniów (w. 41). Słowa, które kieruje do nich Jezus, wskazują na niezmienną prawdę: wiara pokonuje lęk; gdy ma się wiarę w Jezusa, nic nie może nas przerazić. „Chrześcijaninie, w twojej łodzi śpi Chrystus – obudź Go; wyda rozkaz żywiołom, aby wszystko okryło się ciszą […]. Dlatego jesteś miotany falami: bo Chrystus śpi, to znaczy nie możesz przezwyciężyć pragnień pobudzanych podszeptem tych, którzy namawiają cię do złego, bo twoja wiara jest uśpiona. Co znaczy, że twoja wiara jest uśpiona? To znaczy, że o niej zapomniałeś. Co oznacza budzenie Chrystusa? Oznacza budzenie wiary, pamięć o tym, w co uwierzyłeś. Pamiętaj więc o swojej wierze, obudź Chrystusa. Sama twoja wiara wyda rozkazy niepokojącym cię falom i namawiającym cię do zła wichrom, które natychmiast znikną” (św. Augustyn, Sermones 361, 7; BN, komentarz do Mk 4, 35-41). W konsekwencji lekcja, której Jezus udzielił swoim uczniom, jest pytaniem o stan ich wiary w Niego jako Pana przez, którego wszystko zostało stworzone i który ma władzę nad dziełami rąk swoich. I choć to ewangeliczne wydarzenie miało miejsce w odległej przeszłości, to jest aktualne także dziś. Chrystus Pan doświadczając nas na różne sposoby pyta każdego z nas o wiarę: Kim dla ciebie jestem? Czy wierzysz, że jestem Panem i Stwórcą wszystkiego co istnieje i mam moc uciszyć każdą burzę, jaka rozpęta się w twoim sercu? Czy wierzysz?

Marek Stankiewicz