III Niedziela zwykła

Jezus, w mocy Ducha Świętego, przemierza galilejską ziemię i naucza w synagogach, odwiedzając także Nazaret, swoje rodzinne miasto (Łk 1, 1-4; 4, 14-21). Przybył tutaj jako człowiek „wysławiany przez wszystkich”, o którym wieść rozchodziła się po okolicznych miejscowościach i dotarła również do Nazaretu. Chrystus, podobnie jak inni nauczyciele, miał zwyczaj nauczania w szabat, podczas nabożeństwa w synagodze. To synagogalne nabożeństwo polegało na czytaniu Pisma św., komentowaniu odczytanych treści i modlitwie. Według zwyczaju to przełożony synagogi wyznaczał lektora, który po odczytaniu tekstu Pisma św. wygłaszał pouczenie, ażeby zgromadzeni słuchacze rozumieli treść i odnieśli z tego duchową korzyść. Podano Jezusowi zwój zawierający Księgę Izajasza i odczytał On fragment Iz 61, 1-2: „Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski Pana”. „W tak przytoczonym tekście mowa jest o posłannictwie Proroka, który został powołany i upoważniony przez Boga do głoszenia ubogim (hebr. „anawim”), czyli pobożnym ludziom dobrej nowiny o czasie zmiłowania Pańskiego, w którym jakby w roku wielkiego jubileuszu (Kpł 25, 10. 39-41; Pwt 15, 1-3; Jr 34, 8-10) jeńcy odzyskują wolność, ociemniali wzrok, a uciśnieni swobodę. Metafora roku jubileuszowego symbolizuje czasy mesjańskie. Uwolnienie jeńców, odzyskanie wzroku przez ociemniałych itd. oznacza duchowe dobra mesjańskie, do których należy odpuszczenie grzechów i pouczenie o prawdziwej religii w sensie Iz 9, 2; 42, 7 czy 49, 6” (BP, komentarz do Łk 4, 18-19).

Św. Łukasz nie przytacza słów Jezusa komentujących ten fragment Pisma św., ale tylko jedno zdanie o ogromnym znaczeniu dla każdego, kto słucha tych słów: „Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli”. Jezus mówi wprost, że jest Tym, który przyszedł, aby wypełnić wszystkie obietnice dane przez Boga domowi Izraela. On jest namaszczony Duchem Świętym i posłany, aby wszystkim głosić niezgłębione miłosierdzie Boga i bogactwo Jego łaski wyrażające się w odpuszczeniu grzechów, w całkowitym wyzwoleniu człowieka z tej niewoli, w której znalazł się na skutek nieposłuszeństwa i zatwardziałości serca. On, którego tu w Nazarecie wszyscy znają, jest Mesjaszem, którego misja już się wypełnia przez głoszenie Ewangelii i wezwanie do nawrócenia. On, o którym mówiono, że jest synem Józefa, jest Tym, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy i wraz z Jego przyjściem nastała pełnia czasu, i rozpoczęła się era mesjańska. Jezus to jedno zdanie komentarza, które wygłosił po odczytaniu Iz 61, 1-2, daje wszystkim słuchającym jako słowo prawdy, które przyjęte z wiarą wyzwala i otwiera niebiosa. Jest to słowo pełne mocy, któremu nawet demony są posłuszne i odstępują od człowieka. Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli – powiedział Pan, i mówi wciąż ilekroć czytana jest Ewangelia, aby każdy kto ich słucha i z wiarą przyjmuje miał życie wieczne.

Jezus z Nazaretu, Syn Maryi i Józefa, jest jedynym Zbawicielem człowieka. I nie ma  w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, przez które moglibyśmy być zbawieni (Dz 4, 12). Trwa rok łaski Pana. Jak go wykorzystam?

Marek Stankiewicz