XVI Niedziela Zwykła

Jezus w swej podróży zachodzi do Betanii, do domu swoich przyjaciół i tam zostaje przyjęty przez Martę, której towarzyszy Maria, jej siostra. Nie ma natomiast ich brata Łazarza, którego Jezus wskrzesił do życia. O tym spotkaniu opowiada dzisiejsza Ewangelia (Łk 10, 38-42). Jej autor, św. Łukasz, opisuje postawy sióstr i reakcję Jezusa na prośbę Marty, która pochłonięta przygotowaniami, aby jak najlepiej ugościć Pana, ma za złe swej siostrze, że zamiast pomóc w przygotowaniu uczty, siedzi bezczynnie u stóp Jezusa słuchając Jego słów. Chrystus, udzielając odpowiedzi Marcie, stwierdza, że Maria obrała najlepsza cząstkę, której nie będzie pozbawiona. Nie potępia też Marty, ani nie twierdzi, że ona czyni źle. Cząstka Marty ma też swoją wartość. Jednakże przez tak sformułowaną odpowiedź Pan chce powiedzieć, że wybór Marii jest lepszy. Ona idąc za głosem serca odnalazła to, co najcenniejsze w życiu człowieka – słowo Boże. Pan zwraca Marcie uwagę na właściwą hierarchię wartości, na to co jest najważniejsze w drodze do zbawienia. Wielu Ojców i pisarzy kościelnych uważa Marię i Martę za przedstawicielki życia kontemplacyjnego i czynnego. W odpowiedzi zaś Chrystusa dopatruje się pochwały kontemplacji. Przesadzają jednak ci, którzy twierdzą, że według Jego słów trzeba tylko się modlić i oddawać kontemplacji (BP, przypis do w. 42).

Można przyjąć, że Maria jest przedstawicielką życia kontemplacyjnego, a Marta czynnego. Ale prawdą jest, że nawet w zakonach kontemplacyjnych mniszki nie spędzają całego dnia na modlitwie, lecz także pracują, łącząc w swoim życiu obie te postawy. Myślę, że wynika to z natury modlitwy, jej schematu, która rozpoczyna się czytaniem słowa Bożego i prowadzi poprzez poszczególne jej etapy do kontemplacji Boga, aby przejść następnie do codziennych zajęć, prac i służenia wspólnocie, pełniąc wolę Bożą objawioną w Jego słowie. I o to właśnie chodzi w życiu chrześcijanina, aby każdy dzień rozpoczynać od otwarcia serca na dar słowa Bożego i poznawszy wolę Bożą, realizować ją w codzienności. Bo to słowo Boże ma być lampą dla moich stóp i światłem na mojej ścieżce  (Ps 119, 105). Trzeba pamiętać, że każde działanie człowieka ma swój początek w jego sercu. Czym człowiek napełnia swoje serce, takie też rodzi owoce. I dlatego Jezus zwraca dziś naszą uwagę na „najlepszą cząstkę”, która polega na wsłuchiwaniu się w Jego głos, trwaniu przy Nim, jednoczeniu się z Nim całym sercem. Kontemplacja musi mieć absolutne pierwszeństwo w życiu ucznia jako podstawa życia duchowego, któremu poddane ma być czynne działanie. Pierwszym darem jakiego Bóg pragnie od człowieka jest jego serce, a dopiero potem dar wyrażający się poprzez pracę, czynne działanie na rzecz drugiego człowieka. W związku z dzisiejszą Ewangelią należy postawić sobie pytanie: Czy ja się modlę? Jak wygląda moja modlitwa? Czy kontempluję Pana obecnego w moim sercu? Czy moje codzienne życie jest pełnieniem woli Bożej objawionej w usłyszanym słowie Boga?

Od odpowiedzi na te pytania zależy, czy nie będę pozbawiony tej najlepszej cząstki, o której mówi dziś Jezus.

Marek Stankiewicz