XXVII Niedziela zwykła (MK 10, 2-12 albo Mk 10, 2-16)

Dzisiejsza perykopa ewangeliczna ukazuje małżeństwo jako zamysł Boży względem mężczyzny i kobiety, których Bóg stworzył i powołał do życia we wspólnocie, której trwaniu kres może położyć jedynie śmierć jednego ze współmałżonków.

10, 1-12. Schemat tej sceny często się powtarza w tej Ewangelii. Postawa pewnych faryzeuszów, którzy mają złe zamiary, kontrastuje z prostotą tłumów, uważnie słuchających nauczania. Chrystus zna dwulicowość wystawiających Go na próbę, dlatego zadaje im pytanie o to, co „przykazał” Mojżesz (w. 3). Faryzeusze wiedzą, że nie istnieje takie przykazanie, dlatego odpowiadają, że Mojżesz „pozwolił” dać żonie list rozwodowy (w. 4). Ustaliwszy przesłanki dialogu, Jezus wyjaśnia, że prawdziwe przykazanie jest takie, jakie w chwili stworzenia ustanowił Bóg (Rdz 2, 24). „Miłość małżonków ze swej natury wymaga jedności i nierozerwalności ich osobowej wspólnoty, która obejmuje całe ich życie: ‘’Co więc Bóg złączył, niech człowiek nie rozdziela’’ (Mt 19, 6). Małżonkowie powołani są do ciągłego wzrostu w tej komunii przez codzienną wierność małżeńskiej obietnicy obopólnego całkowitego daru” (św. Jan Paweł II, Familiaris consortio 19). „Ta wspólnota ludzka jest potwierdzona, oczyszczona i dopełniona przez jedność w Jezusie Chrystusie, udzieloną przez sakrament małżeństwa. Pogłębia się ona przez życie wspólną wiarą i przez wspólne przyjmowanie Eucharystii” (KKK 1644).

Końcowe słowa Jezusa wyrażają ewentualność przypominającą raczej prawodawstwo rzymskie niż żydowskie, ponieważ to drugie nie przewidywało, by kobieta mogła opuścić męża. Słowa te wydają się aktualizacją nauczania Jezusa dla odbiorców Ewangelii Marka. W każdym razie nauczają nas one, że istota nauki Chrystusa powinna być urzeczywistniona w okolicznościach życia każdego z nas.

Dzisiaj „dawanie świadectwa bezcennej wartości nierozerwalności jest jednym z najcenniejszych i najpilniejszych zadań małżonków chrześcijańskich naszych czasów. Dlatego […] pochwalam owe liczne pary małżeńskie, które choć napotykają niemałe trudności, to jednak zachowują i rozwijają dobro nierozerwalności, wypełniając w ten sposób pokornie i odważnie powierzone im zadanie; zachęcam je, aby były w świecie ‘’znakiem’’ -  maleńkim i cennym znakiem, niekiedy poddanym próbie, lecz zawsze odnawiającym się – w tej niestrudzonej wierności, z którą Bóg i Jezus Chrystus miłują wszystkich ludzi i każdego człowieka. Koniecznie trzeba podnieść też wartość świadectwa tych małżonków, którzy, opuszczeni przez partnera, dzięki mocy wiary i nadziei chrześcijańskiej nie wstąpili w nowy związek. Oni również dają autentyczne świadectwo wierności, której świat dzisiejszy tak potrzebuje” (św. Jan Paweł II, Familiaris consortio 20; BN, komentarz do Mk 10, 2-12).

Słowa Jezusa i nauczanie Kościoła zawarte w komentarzu na temat małżeństwa niech się staną przyczynkiem do refleksji nad życiem naszych chrześcijańskich małżeństw i rodzin. Trzeba za wszelką cenę przy pomocy łaski Bożej robić wszystko, aby nasze małżeństwo było świadectwem wierności, wiary i miłości wobec światowych trendów i ideologii stanowiących zagrożenie dla trwałości chrześcijańskiego małżeństwa i chrześcijańskiej rodziny.

Marek Stankiewicz