XXI Niedziela zwykła (J 6, 55. 60-69)

Eucharystyczna mowa Chrystusa, którą wygłosił On w synagodze w Kafarnaum, objawiająca tajemnicę sakramentu Ciała i Krwi Pańskiej, spowodowała głębokie poruszenie wśród słuchaczy i sprawiła, że wielu spośród Jego uczniów odeszło od Niego. Opuścili źródło wody żywej (zob. Jr 2, 13). Nie uwierzyli, że Jego Ciało jest prawdziwym pokarmem, a Jego Krew jest prawdziwym napojem.

W tych wersetach zostaje ukazane, jak uczniowie przyjęli słowa Pana. Objawiając tajemnicę Eucharystii, Jezus wymaga od nich wiary w swoje słowa. Jego objawienie nie może być przyjmowane na sposób cielesny, tzn. wyłącznie na podstawie tego, co postrzegają zmysły, ani z czysto naturalnego punktu widzenia, lecz jako objawienie Boga, które jest „duchem i życiem” (w. 63). Tak jak przy innych okazjach (por. 1, 51; 5, 20) odwołanie do wydarzeń przyszłych służy Jezusowi do wzmocnienia wiary uczniów i innych, kiedy zobaczą oni wypełnienie się tych słów (w. 62; por. 14, 29): „Powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie” (14, 29).

Obietnica Eucharystii, która wywołała u słuchaczy z Kafarnaum spory (6, 52) i zgorszenie (w. 61), sprawia, że odchodzi wielu z tych, którzy za Nim szli (w. 66). Jezus przedstawił cudowną, zbawczą prawdę, ale ci uczniowie zamknęli się na łaskę Bożą – nie byli gotowi przyjąć czegoś, co przekraczało ich ciasną mentalność. Tajemnica Eucharystii wymaga szczególnego aktu wiary. Dlatego już św. Jan Chryzostom radził: „Bądźmy zawsze posłuszni Bogu, w niczym Mu się nie sprzeciwiajmy, choćby się zdawało, że Jego słowa kłócą się z naszym rozumowaniem i widzeniem rzeczy […]. Tak czyńmy wobec tajemnic [eucharystycznych]. Nie zważajmy jedynie na to, czego doświadczają zmysły. Pamiętajmy także o Jego słowach. Jego słowo jest nieomylne” (Homilie na Ewangelię według św. Mateusza 82, 4).

Piotr w imieniu Dwunastu deklaruje wiarę w słowa Jezusa, ponieważ uznaje, że pochodzi On od Boga; podobnie w Cezarei Filipowej (por. Mt 16, 13-20; Mk 8, 27-30) wyznał, że Jezus jest Mesjaszem. Wyznanie Piotra reprezentuje również komunię wiary tych, którzy wierzą w Jezusa, którzy w wierze Piotra i jego następców odnajdą pewne kryterium rozpoznania prawdziwości tego, w co sami wierzą (BN, komentarz do J 6, 60-71).

Przez pięć kolejnych niedziel Jezus prowadził nas do tajemnicy Eucharystii, która stanowi źródło i szczyt życia chrześcijańskiego. Ciało i Krew naszego Pana, Jezusa Chrystusa jest źródłem życia wiecznego i gwarancją zmartwychwstania do życia w chwale. Rozważając tę tajemnicę nie wolno zapominać o tym, że Jezus jest Słowem Boga. Przez wszystkie słowa Pisma świętego Bóg wypowiada tylko jedno Słowo, swoje jedyne Słowo, w którym wypowiada się cały (KKK 102). Z tego powodu Kościół zawsze czcił Pismo święte, podobnie jak czci Ciało Pana. Nie przestaje ukazywać wiernym Chleba życia branego ze stołu Słowa Bożego i Ciała Chrystusa (KKK 103). Jeden i ten sam Chrystus daje nam się cały w słowie Bożym i w Eucharystii. Kto przyjmuje Go z wiarą w słowie i sakramencie Komunii św., ma życie wieczne i zmartwychwstanie do wiecznej komunii z Bogiem w Trójcy świętej jedynym! Ewangelia dzisiejsza stawi nam, uczniom Pana, pytanie o wiarę w Eucharystię: Jakie miejsce zajmuje ona w moim chrześcijańskim życiu? Czy wierzę w realną obecność Jezusa w chlebie i winie,  który staje się obecny po słowach konsekracji wypowiedzianych przez kapłana celebrującego tę tajemnicę naszej wiary? Czy może chcę odejść jak wielu z Jego uczniów, którzy z powodu niedowiarstwa nie przyjęli prawdy objawionej przez Słowo Boga?

Marek Stankiewicz