XXI Niedziela Zwykła

Jezus wraz z uczniami znajduje się w okolicach Cezarei Filipowej, daleko na północ od Jerozolimy, u stóp góry Hermon, na terenach pogańskich. Tam stawia swoim uczniom pytania dotyczące Jego osoby (Mt 16, 13-20). Najpierw pyta, co ludzie o Nim mówią, a po uzyskaniu odpowiedzi, to samo pytanie stawia swoim wybrańcom. „A według was, kim jestem? Ja-Jestem pyta z pokorą uczniów: „Kim jestem?”, by wprowadzić ich w swoją tajemnicę. Nie jest to przejaw kryzysu Jego tożsamości, tylko gra o ich tożsamość. Jezus zadaje im to pytanie z pełnym drżenia oczekiwaniem, gdyż być rozpoznanym jest fundamentalnym pragnieniem Jego miłości, która się objawia. Osobista odpowiedź na to pytanie konstytuuje ucznia. Chrześcijaństwo nie jest ideologią, doktryną czy systemem etycznym, lecz moim odniesieniem do Jezusa, „mojego” Pana, którego tak kocham, jak On mnie kocha (por. Ga 2, 20) (S. Fausti, „Wspólnota czyta Ewangelię według św. Mateusza”).

Osobista odpowiedź na to pytanie konstytuuje ucznia. To pokazuje jak ważna i istotna dla każdego człowieka jest osoba Jezusa. Można życie wygrać, a można je stracić. Jaka jest odpowiedź Piotra?

Mówi on: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Uznaje Go za Chrystusa i Syna Boga żywego. Jest oczekiwanym Zbawicielem, spełniającym wszelką obietnicę nieba i oczekiwanie ziemi, jest nieoczekiwanym Synem Bożym, który jest zgodny z każdą obietnicą, jest darem wykraczającym poza wszelkie pragnienia. Tajemnicą Syna Człowieczego jest bycie synem Bożym, który udziela się każdemu człowiekowi. Jezus przyszedł po to, by przynieść nam dar Ojca i Ojca jako dar, byśmy wszyscy stali się dziećmi Bożymi, a między sobą rodzeństwem (S. Fausti, „Wspólnota czyta Ewangelię według św. Mateusza”). Odpowiedź Piotra stanowi jego credo. Prawdę objawioną czyni przedmiotem swej wiary i jej poświęca swe życie. W wierze zyskuje nową tożsamość, stając się realnie uczniem Pana. To, co Piotr wyznał, stanowi centrum naszej chrześcijańskiej wiary: Jezus jest Chrystusem, Synem Bożym. Uwierzyć, że tak jest rzeczywiście, widzieć w ciele Jezusa Syna Boga żywego, stanowi serce objawienia i jest wprowadzeniem w poznawanie Jego tajemnicy. Życie tą tajemnicą jest budowaniem osobistej relacji kształtującej tożsamość ucznia i dawaniem świadectwa przed światem, że Jezus jest rzeczywiście Mesjaszem, Synem Bożym, jedynym Zbawicielem świata. Kto daje Jezusowi taką odpowiedź, słyszy od Niego: „Szczęśliwy jesteś”. Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia (Rz 10, 10). Czy historyczny Jezus, Cieśla z Nazaretu, jest dla mnie Jezusem wiary?

Marek Stankiewicz