Uroczystość Najświętszej Trójcy

W całym Kościele przeżywamy dziś kolejną wielką tajemnicę naszej wiary, jaką stanowi Najświętsza Trójca. Dlatego też ten krótki fragment Ewangelii, który rozważamy (J 16, 12-15), należy odczytać w świetle tej tajemnicy, aby ożywić w sobie wiarę w Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego. Słowa Jezusa, które przekazuje nam św. Jan Ewangelista, mówią o Duchu Świętym, który doprowadzi Apostołów i cały Kościół do pełnego zrozumienia Jezusowego życia, czynów i słów. Duch Prawdy, który doprowadzi wierzących do pełnej prawdy, czyli do Chrystusa, podobnie jak Syn, który czynił tylko to, co czynić kazał Mu Ojciec, powie tylko to, co otrzyma od Ojca, od którego pochodzi i od Syna, który udzieli Mu ze swego (w. 14-15), wzbogacając Objawienie Boże, którego dokonał Syn, nie przez dodanie nowych prawd, ale przez pogłębienie jego znajomości, którego integralną część stanowi prawda o Ojcu, Synu i Duchu Świętym, który oświeca serca i umysły wierzących czyniąc ich zdolnymi do przyjęcia tego Objawienia. W tym się przejawia nieskończone miłosierdzie Boga.

 Bóg dla nas niepojęty zechciał nam objawić siebie samego nie tylko jako Jedynego Stwórcę i Ojca wszechmogącego, ale ponadto jeszcze jako Ojca, Syna i Ducha Świętego. W objawieniu tym prawda o Bogu, który jest miłością, odsłania się w swoim najgłębszym źródle: Bóg jest miłością w samym wewnętrznym życiu Jedynego Bóstwa. Miłość ta objawia się jako niewysłowiona komunia Osób. Ową tajemnicę – najgłębszą tajemnicę wewnętrznego życia Boga samego – objawił nam Jezus Chrystus: „Ten, (…) który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył” (św. Jan Paweł II, Katecheza 9 X 1985).

Dodajmy jeszcze do słów świętego Papieża niektóre treści jakie są zawarte w Katechizmie Kościoła katolickiego na temat dogmatu Trójcy Świętej:

253. Trójca jest jednością. Nie wyznajemy trzech bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach: „Trójcę współistotną”. Osoby Boskie nie dzielą między siebie jedynej Boskości, ale każda z nich jest całym Bogiem: „Ojciec jest tym samym, co Syn, Syn tym samym, co Ojciec, Duch Święty tym samym, co Ojciec i Syn, to znaczy jednym Bogiem co do natury”. „Każda z trzech Osób jest tą rzeczywistością, to znaczy substancją, istotą lub naturą Bożą”.

254. Osoby Boskie rzeczywiście różnią się między sobą. „Bóg jest jedyny, ale nie jakby samotny” (quasi solitarius). „Ojciec”, „Syn”, „Duch Święty” nie są tylko imionami oznaczającymi sposoby istnienia Bożego Bytu, ponieważ te Osoby rzeczywiście różnią się między sobą: „Ojciec nie jest tym samym, kim jest Syn, Syn tym samym, kim Ojciec, ani Duch Święty tym samym, kim Ojciec czy Syn”. Różnią się między sobą relacjami pochodzenia: „Ojciec jest Tym, który rodzi; Syn Tym, który jest rodzony; Duch Święty Tym, który pochodzi”. Jedność Boska jest trynitarna.

255. Osoby Boskie pozostają we wzajemnych relacjach. Rzeczywiste rozróżnienie Osób Boskich – ponieważ nie dzieli jedności Bożej – polega jedynie na relacjach, w jakich pozostaje jedna z nich w stosunku do innych: „W relacyjnych imionach Osób Boskich Ojciec jest odniesiony do Syna, Syn do Ojca, Duch Święty do Ojca i Syna; gdy mówimy o trzech Osobach, rozważając relacje, wierzymy jednak w jedną naturę, czyli substancję”. Rzeczywiście, „wszystko jest (w Nich) jednym, gdzie nie zachodzi przeciwstawność relacji”. „Z powodu tej jedności Ojciec jest cały w Synu, cały w Duchu Świętym; Syn jest cały w Ojcu, cały w Duchu Świętym; Duch Święty jest cały w Ojcu, cały w Synu”.

Uwielbiając Najświętszą Trójcę, która stanowi centrum tajemnicy naszej chrześcijańskiej wiary i życia, dziękujmy za  jej objawienie i trwajmy niewzruszenie na tej drodze, z nadzieją na nasz udział w życiu trynitarnym w wiecznej szczęśliwości.

Marek Stankiewicz