Duch Święty i odwieczny plan Boży (8, 5-39). Boży Duch Święty żyje i działa w każdym, kto należy do Chrystusa (9); pomaga nam w zachowywaniu prawa Bożego; Jego obecność przekonuje nas, że rzeczywiście jesteśmy dziećmi Bożymi (16); jest przedsmakiem (pierwszym darem, 23) przyszłej chwały, żywym źródłem naszej wewnętrznej nadziei i przekłada nasze niewyrażalne pragnienia na modlitwę (26-27). Bóg chce, aby każdy z nas był podobny do Chrystusa (29), abyśmy teraz mieli Jego charakter, a na końcu uczestniczyli w Jego chwale. Innymi słowy, Bóg ponownie stwarza nas „na swój obraz” (Rdz 1, 27) i sprawia, że wszystkie okoliczności życia współdziałają w tym wielkim planie (28), którego realizacji nic nie może przeszkodzić. Nikogo nie musimy się bać, ponieważ mamy w niebie Chrystusa, który broni naszej sprawy, i ponieważ żadna siła ani w niebie, ani na ziemi nie może odebrać nam Jego miłości. Tak więc możemy pokonać wszystkie przeszkody, jakie staną na naszej drodze. Takie są wielkie pewniki naszego chrześcijańskiego życia.

Grzeszne ciało (6, 6): nie ciało ludzkie, ale „grzeszna natura”.

w. 11: Nie chodzi tu o granie fałszywych ról, udawanie, że jest się tym, czym nie jesteśmy, ale o bycie tym, czym jesteśmy. „Umrzeć dla grzechu”: w tym sensie, że nasz dawny dług został spłacony, nie że nie czujemy już skłonności do grzechu.

Ciało („cielesne”, 7, 5 itd.): Paweł często używa tego terminu w odróżnieniu od „ducha” i nadaje mu znaczenie dawnego i grzesznego ludzkiego „ja”.

Ciało (co wiedzie ku) śmierci (7, 24): natura ludzka podlegająca prawu grzechu i śmierci.

Ciało podobne do ciała grzesznego (8, 3): Paweł starannie dobiera słowa. Jezus był prawdziwym człowiekiem, ale pod jednym względem różnił się od innych ludzi: nie uczestniczył w grzechu, towarzyszącemu upadłej naturze ludzkiej.

Ciało podlega śmierci (8, 10): to znaczy śmierci fizycznej.

8, 11: chrześcijanie mają obietnicę, że zmartwychwstaną tak jak Chrystus.

Abba (8, 15): tak dzieci żydowskie nadal zwracają się do ojca.

Stworzenie (19 nn.): ponieważ człowiek jest częścią natury, przez swój grzech sprowadził cierpienie i śmierć nie tylko na siebie, ale także na cały stworzony świat. Tak więc, w dniu, kiedy człowiek zostanie przemieniony, będzie w tym uczestniczyło całe stworzenie i powstanie nowe niebo i nowa ziemia (Ap 21, 1).

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)