5-6 Wolność w Chrystusie

Nie jest ważne obrzezanie, ale to co ono symbolizuje. Paweł jest tak rozdrażniony z powodu tych, którzy wprowadzili w błąd jego młodych konwertytów, że życzy im, aby się do końca „okaleczyli” (5, 12)! Chrystus zbawił nas, abyśmy byli wolni; wolni nie po to, żebyśmy mogli żyć według własnego upodobania, ale żebyśmy mogli oddać się do dyspozycji Boga. Zbieramy to, co w życiu zasiejemy (6, 7-9). Jeżeli żyjemy dla własnej przyjemności, widać to po naszym postępowaniu (5, 19-21). Jeżeli żyjemy aby zadowolić Boga, naszym owocem będzie życie i osobowość ukształtowana w nas przez Ducha Świętego (5, 22-24). Tu nie można się pomylić. Chrystus uwolnił nas od starego życia (24) i przemienił. Teraz musimy żyć zgodnie z tym i pozwolić Duchowi kierować naszą codzienną egzystencją i przekształcać nasze stosunki z innymi ludźmi (5, 25-6, 10). W tym miejscu Paweł wyręcza swego sekretarza i własnoręcznie pisze zakończenie. Dla niego warto szczycić się tylko jednym: mocą krzyża Chrystusowego, dzięki której możliwe jest ponowne stworzenie i przekształcenie ludzkiego życia.

Blizny… (6, 17): blizny poniesione w służbie apostolskiej (zob. 2 Kor 4, 7-12; 6, 4-10; 11, 23-29), żywy dowód, jeżeli jakikolwiek dowód jest tu potrzebny, że jest on prawdziwym apostołem Chrystusa.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)