1, 1-2 Pozdrowienia

List jest od Pawła i „Tymoteusza”, młodego ucznia, który towarzyszył apostołowi przy zakładaniu Kościoła i który wkrótce powrócił do Filippi (2, 19). „Słudzy Jezusa Chrystusa” piszą do „świętych”, to znaczy nie do elity, ale do wszystkich chrześcijan wybranych przez Boga, aby Mu służyli. „Biskupi” (przełożeni) i „diakoni” (administratorzy) wymienieni są osobno.

1, 3-11 Modlitwa Pawła za Kościół

Modlitwę Pawła przenikają uczucia miłości, radości (dominujący motyw całego listu) i wdzięczności. Apostoł życzy Filipianom głębszego poznania duchowego, które ukształtuje ich życie na wzór Boży.

Pierwszy dzień (5): zob. Dz 16, 12-40.

1, 12-26 Sprawy osobiste

Paweł mówi o przeszłości (12), teraźniejszości (13-18) i przyszłości (19-26) i rozważa wybór życia i śmierci.

Moje sprawy (12): jeżeli Paweł pisze z Rzymu, to myśli o rozruchach, niesprawiedliwości, intrygach, więzieniu, rozbiciu okrętu i długim areszcie pod stałym nadzorem.

Całe pretorium (13): cesarska gwardia, z której wzięto strażników do pilnowania Pawła.

Zbawienie (19): jeżeli wyrok będzie niepomyślny, to śmierć postawi go przed Chrystusem; jeżeli będzie pomyślny, to wyjdzie na wolność, aby służyć Kościołowi.

Żyć – to Chrystus (21): coraz większe utożsamienie się  z Nim, coraz większe upodobnienie się do Niego, aż do śmierci, która będzie uwieńczeniem.

1, 27- 2, 18 Zachęta do jedności

Kościołowi grożą podziały (zob. np. 4, 2). Paweł wzywa Filipian, żeby odłożyli na bok swoją dumę i żeby działali i myśleli jako wspólnota. W przeciwnym bowiem razie zdradzą Ewangelię i Pana, którego życie na ziemi jest największym przykładem pokory. Bóg przyznał Jezusowi najwyższe miejsce, ponieważ wyrzekł się On wszystkiego, do czego miał prawo, nawet życia (2, 5-11 jest prawdopodobnie cytatem z wczesnego hymnu pochwalnego na cześć Chrystusa).

To dążenie niech was ożywia (2, 5): tzn. postępujcie tak, jak postępował Jezus.

Ogołocił samego siebie (7): Jezus stając się człowiekiem wyrzekł się swojej chwały, aby żyć w pokorze i posłuszeństwie, ale nie pozbył się swej Boskiej natury.

Dzień Chrystusa (16): dzień Jego powrotu.

Ofiarnicza posługa (17): śmierć Pawła byłaby tylko ostatecznym zwieńczeniem prawdziwej ofiary złożonej z wiary i życia Kościoła.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)