Tesalonika (dzisiejsze Saloniki) była wolnym miastem, stolicą rzymskiej prowincji Macedonii (północna Grecja), dobrze prosperującym portem u wybrzeży Morza Egejskiego, leżącym na słynnym szlaku handlowym Via Egnatia łączącym Dyrrachium (Durres) nad Adriatykiem z Bizancjum (Istambuł/ Stambuł). Saloniki to dzisiaj kwitnące nowoczesne centrum administracyjne północnej Grecji, drugie miasto po Atenach. Kościół został założony ok. 50 r. po opuszczeniu przez Pawła (z Sylasem i Tymoteuszem) Filippi w czasie drugiej wyprawy misyjnej (zob. Dz 17, 1-9). Paweł nie zatrzymał się tutaj na długo: nauczał w synagodze przez trzy kolejne szabaty i później pozostał jeszcze na krótko w domu Jazona. Kiedy Żydzi spowodowali zamieszki, Jazon i inni chrześcijanie zostali postawieni przed urzędnikami miejskimi i zwolnieni za kaucją. Ze względów bezpieczeństwa młody Kościół odesłał misjonarzy, ale prześladowanie ze strony Żydów i innych osób nie ustało.

Listy

Z Tesaloniki Paweł i jego towarzysze udali się do Berei, skąd Paweł wybrał się sam do Aten. Wydaje się, że tam przyłączył się do niego Tymoteusz   (1 Tes 3, 1-2), który został jednak szybko odesłany z powrotem do Tesaloniki po wiadomości. Paweł był bowiem niespokojny o los tamtejszych chrześcijan. Kiedy Tymoteusz wrócił z dobrymi wieściami, Paweł był w Koryncie i stąd, pełen spokoju i radości, pisze 1 List do Tesaloniczan. Paweł odpowiada na pytania, które się tymczasem wyłoniły, i powtarza swoją naukę dotyczącą słabych punktów młodego Kościoła. Po kilku miesiącach pisze drugi list podtrzymujący nauką wyłożoną w pierwszym i wyjaśniający nieporozumienia, zwłaszcza w sprawie powrotu Chrystusa. Te dwa listy są najstarszymi świadectwami pism Pawła. Zostały one napisane zaledwie 20 lat po ukrzyżowaniu Jezusa.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)