3, 21-5, 21 Przebaczenie

Darmowe przebaczenie na mocy wiary (3, 21-31)

Ponieważ Bóg jest sprawiedliwy, człowiek, który przekracza jego prawo, musi być ukarany. Cały rodzaj ludzki skazany jest na śmierć, chyba że sprawiedliwości stanie się zadość w jakiś inny sposób. Jezus spłacił za nas nasz dług swoim życiem (rozdz. 5 wyjaśnia, jak do tego doszło). Teraz Bóg przebacza każdemu i przyjmuje każdego, kto przychodzi do Niego, ufając Jezusowi, i otwiera drzwi nowego życia. Paweł otrzymał misję głoszenia Dobrej Nowiny, która do dziś pozostaje sednem chrześcijańskiego orędzia.

Abraham (rozdz. 4)

Paweł powraca do stwierdzenia wyrażonego w w. 3, 21-22 i wykazuje, że ta sama zasada wiary obowiązywała w Starym Testamencie. Jeżeli uda mu się udowodnić swoją tezę w odniesieniu do Abrahama – ojca narodu żydowskiego i pierwszego przykładu człowieka sprawiedliwego – to oponenci żydowscy zostaną pokonani. I udaje mu się to. Bóg przyjął Abrahama nie z powodu jego dobrego postępowania, ale ze względu na jego wiarę (4, 3; Rdz 15, 6). Ponieważ pomimo wszystko Abraham nie przestał wierzyć, że Bóg spełni swoja obietnicę (21). Przymierze, którego zewnętrznym znakiem było obrzezanie, przyszło później (Rdz 17). Tak więc Bóg obdarza swoją przyjaźnią wszystkich tych, którzy podzielają wiarę Abrahama, a nie tylko jego narodowość.

Chrystus i Adam (rozdz. 5)

Śmierć i zmartwychwstanie Jezusa stawiają nas w nowej sytuacji wobec Boga. Mamy pokój, nadzieję i obecność Ducha Świętego. Nawet trudy i upadki w życiu nabrały teraz znaczenia (1-5). Ale w jaki sposób śmierć jednego człowieka może wyjednać przebaczenie miliardom ludzi? Odpowiedzi trzeba szukać w podobieństwie rodzaju ludzkiego. Grzech i nieposłuszeństwo miały swój początek w jednym człowieku (Adamie) i przeniosły się na jego wszystkich potomków. My wszyscy zostaliśmy „zarażeni” tym złem i jego nieuchronną konsekwencją, śmiercią, odcięciem od Boga. Na tej samej zasadzie Jezus sprawił, że przebaczenie i życie jest dostępne dla wszystkich. Adam był głową starej ludzkości, Jezus jest głową nowej, odrodzonej ludzkości. Byliśmy „w Adamie”, kiedy zgrzeszył, jesteśmy „w Chrystusie”, kiedy pokładamy w Nim nasze zaufanie.

Łaska (5, 2): inny ulubiony Pawła termin, który oznacza (niezasłużoną) przychylność Boga.

5, 20: w nas wszystkich tkwi skłonność do łamania prawa; im bardziej jest coś zakazane, tym bardziej chcemy to mieć (zob. 7, 8).

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)