27-28 Podróż Pawła do Rzymu; rozbicie okrętu i areszt domowy

W czasie podróży trzykrotnie zmieniano okręty. Z Cezarei do Myry Paweł płynął statkiem przybrzeżnym; z Myry do Malty statkiem handlowym (przewożącym zboże w regularnych rejsach między Aleksandrią a Rzymem); z Malty do Puteoli w Zatoce Neapolitańskiej innym statkiem handlowym. Łukasz po mistrzowsku opisuje tę pełną przygód podróż, w której Paweł wykazywał niezwykłą odwagę i zdolność kierowania ludźmi w momentach krytycznych.

Tak więc Paweł dociera wreszcie do Rzymu, chociaż w okolicznościach, jakich sobie nawet nie wyobrażał.

Minął post (27, 9): Dzień Pojednania, wrzesień/październik. Była to pora niebezpieczna dla żeglugi, trwająca aż do połowy listopada.

Łódź ratunkowa (27, 16): była holowana za rufą.

Syrta (27, 17): mielizny i wiry przy wybrzeżu północnoafrykańskim.

Ani słońce, ani gwiazdy (27, 20): bez których niemożliwe było wyznaczenie kursu i ustalenie pozycji.

Dioskurowie (28, 11): Kastor i Polluks, patronowie żeglarzy.

Przez całe dwa lata (28,30): Paweł wykorzystał okres aresztu domowego. Nie wiemy co się stało z nim potem. Najprawdopodobniej został zwolniony, udał się do Hiszpanii, jak planował, i wrócił na Wschód przed późniejszym uwięzieniem i straceniem ok. 67 r.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)