21, 15-23, 35 Paweł w Jerozolimie; aresztowanie

Do judeochrześcijan dotarły fałszywe pogłoski, że Paweł uczy Żydów, iż powinni odrzucić obrzezanie i Prawo. Sytuacja jest tak poważna, że Łukasz nawet nie wspomina o funduszu dla biednych, zbieranym przez Pawła z tak wielkim zaangażowaniem.

Ślub (21, 23): por. Lb 6,13-21. Identyfikując się z tymi ludźmi, Paweł wyraźnie okazuje szacunek i posłuszeństwo wobec Prawa.

Greków wprowadził do świątyni (21, 28): każdy mógł wejść na dziedziniec zewnętrzny, ale napisy greckie i łacińskie zabraniały poganom, pod karą śmierci wchodzenia na dziedziniec wewnętrzny.

Twierdza (21, 34): zapewne cała kohorta stacjonowała w twierdzy Antonia, połączonej z zewnętrznym dziedzińcem świątyni dwoma rzędami schodów.

Egipcjanin (21, 38): przywódca sykaryjczyków, którzy zabijali Rzymian i prorzymskich Żydów. Zamordowali arcykapłana Ananiasza w 66 r.

Czy wolno…? (22, 25): obywatel rzymski miał prawo do uczciwego procesu, a nawet uznany za winnego nie mógł być biczowany. Bicz złożony z kilku rzemieni zakończonych kawałkami ołowiu lub kości był narzędziem znacznie groźniejszym niż „rózgi” Filipian.

Cezarea (23, 23): kwatera główna administracji rzymskiej prowincji Judei. Tak silna eskorta dla Pawła i jego przyjaciół – piechota, jeźdźcy, oszczepnicy – wskazuje na niepokoje panujące w okolicy.

Feliks (23, 24): następca Piłata, namiestnik Judei od 52 do 59 r. Rezydował w pałacu zbudowanym przez Heroda Wielkiego (35).

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)