2, 13-25 Wyrzucenie kupców ze świątyni

Zob. komentarz do Mt 21, 12-17. Jan umieszcza ten epizod na początku działalności Jezusa, inni zaś ewangeliści na końcu. Jezus mógł oczywiście kilka razy wyrzucać kupców ze świątyni, ale wydaje się bardziej prawdopodobne, że Jan podaje lepszą chronologię, bo w przeciwieństwie do innych rozróżnia kilka wizyt Jezusa w Jerozolimie. Epizod ilustruje nieuczciwość, hipokryzję i uprzedzenia będące w samym sercu religijnego życia Izraela i daje do zrozumienia, że bezpośredni konflikt między Jezusem a władzami religijnymi jest nieunikniony.

Pascha (13): zob. komentarz do Mt 26, 14-29.

w. 20-21: Świątynia była miejscem obecności Boga w szczególnym sensie, miejscem, w którym ludzie mogli zbliżyć się do samego Boga. Wraz z przyjściem Jezusa nastąpiła zmiana: mógł On słusznie nazwać siebie świątynią Boga.

3, 1-21 Rozmowa z Nikodemem

Nikodem przychodzi w tajemnicy, ale później jawnie stanie po stronie Chrystusa (7, 50-51; 19, 39). Ludzie potrzebują całkowitego odrodzenia duchowego, aby wejść do królestwa Bożego. W nowej erze głoszonej przez Jezusa nie będzie już panowało prawo starego cyklu narodzin i śmierci. Jezus mówi o radykalnie nowym początku, o nowej jakości życia – o życiu wiecznym.

Wersety 16-21 mogą być słowami Jezusa albo komentarzem Jana. Wyrażają one sedno orędzia Ewangelii. Jezus przychodzi zbawić, ale dla tych, którzy Go odrzucą, Jego przyjście będzie równoznaczne z sądem.

w. 14: Zob. Lb 21, 4-9; Jezus nawiązuje do swojego ukrzyżowania.

3, 22-36 Pokora Jana Chrzciciela

Przez pewien czas działalność Jezusa zbiegła się z działalnością Jana, ale Jezus przyciągał większe tłumy. W tej sytuacji Jan reaguje jedynie właściwie, nie okazując nawet cienia zawiści czy zazdrości, i wyraża swoją radość z sukcesu Jezusa. Wersety 31-36 mogą być słowami Jana Chrzciciela albo ewangelisty.

w. 24: Zob. Mk 6, 17-29. Ewangelista zakłada, że czytelnicy znają podstawowe fakty.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)