1, 35-51 Pierwsi uczniowie Jezusa

Zob. też komentarz do „Dwunastu”, Mk 3, 7-19. Usłyszawszy te słowa z ust Jana Chrzciciela, dwóch Jego uczniów opuściło go, żeby przyłączyć się do Jezusa: Andrzej, rybak, i inny, nie nazwany, może apostoł Jan. Wiadomość jest zbyt ważna, żeby się nią nie podzielić, i w rezultacie Andrzej przyprowadza Piotra, a następnie Filip przyprowadza intelektualistę Natanaela.

w. 39: Godzina dziesiąta wg rzymskiej rachuby czasu odpowiada naszej szesnastej.

w. 42: „Kefas” i „Piotr” znaczą „skała”.

w. 48: Natanael zgodnie z żydowskim zwyczajem medytował nad Pismami w cieniu drzewa figowego.

Syn Człowieczy (51): tak Jezus najchętniej określał samego siebie; był to rytuał mesjański (Dn 7, 13-14).

2, 1-12 Jezus na weselu

Pierwszy cud Jezusa ma tło rodzinne. Uroczystości weselne trwały kilka dni i kiedy zabrakło wina, pan młody (który nie okazał się zapobiegliwy) musiał czuć się bardzo zakłopotany. Jest to pierwszy z siedmiu wybranych przez Jana „znaków”. Wszystkie mają jeden cel: potwierdzić twierdzenia Jezusa i doprowadzić ludzi do wiary. Tutaj nowe wino Ewangelii jest przeciwstawione wodzie starej wiary (zob. w. 6). Jezus przyszedł, żeby przynieść coś naprawdę nowego.

Kana (1): rodzinne miasto Natanaela (21, 2), kilka kilometrów na północny wschód od Nazaretu.

w. 4: Nikt, nawet matka Jezusa, nie ma prawa wywierać na Niego nacisku. Ale Jego odpowiedź nie jest tak szorstka, jak sugerują niektóre przekłady.

w. 6: Stągwie kamienne były przeznaczone do rytualnych oczyszczeń rąk i sprzętów.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)