Podobnie jak w przypadku Księgi Jonasza tematem Księgi Nahuma jest Niniwa, wielka stolica Asyrii. Ale podczas gdy Jonasz mówi o odroczeniu sądu nad miastem, Nahum przepowiada jego zniszczenie. Księga została napisana między zdobyciem Teb przez Asyrię w 663 r. przed Chr. (3, 8-10) a zdobyciem Niniwy przez Babilończyków i Medów w 612 r., zapewne pod koniec tego okresu. Nahum pochodził prawdopodobnie z Judy, ale poza tym nic o nim nie wiemy. Możemy tylko powiedzieć, że był twórcą najbarwniejszej poezji w całym Starym Testamencie.

1 Zemsta na wrogach Boga; pocieszenie dla ludu Bożego

Nahum rozpoczyna nie od Niniwy, ale od Boga, Jego władzy i gniewu, Jego dobroci. Dni Asyrii, której armie zniszczyły Izrael i zagrażały Jerozolimie, są już policzone.

Spotęgowany wylew (8): niezdobyta Niniwa ostatecznie upadnie, kiedy wezbrane wody przerwą jej mury, tworząc przejście dla atakującej armii.

Ten, który… (11): być może Sennaheryb, król Asyrii, który zdobył Lakisz i później oblegał Jerozolimę w 701 r. przed Chr. (zob. Iz 36-37).

2 Atak na Niniwę

Bóg posłużył się armią asyryjską żeby ukarać swój lud, teraz Jego narzędziem jest wojsko atakujące Niniwę. Krew, błyskawice, grabież i spustoszenie: legowisko asyryjskiego lwa przestało istnieć. Nahum z niezwykłą plastycznością odmalowuje przerażający obraz ostatecznego ataku na Niniwę.

3 Zniszczenie

Nahum opisuje miasto jako nierządnicę, która uwodzi narody, żeby nad nimi panować. Teraz poniesie karę na jaką zasłużyła (5-6). Podzieli straszliwy los, jaki zgotowała egipskim Tebom (no-Amon). (W Tebach, mieście Amona, państwowego boga Egiptu, zgromadzono przez stulecia wielkie bogactwa. Asyryjczycy zdobyli je ogniem, wyrżnęli ludność i zrabowali wszystkie skarby.) chociaż naród jest tak liczny jak szarańcza, zniknie jak chmura szarańczy, która nadleciała. Pomimo całej swojej potęgi Niniwa wkrótce obróci się w ruinę, po której nie zostanie żaden ślad poza wzgórzem (znanym dzisiaj jako Tell Kujundżik, „wzgórze owiec”).

Etiopia/Kusz (9): dzisiejszy Sudan; XXV dynastia egipska nosi nazwę dynastii kuszyckiej. „Put” może oznaczać Libię albo Somalię.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)