Prorok Habakuk boryka się z tym samym problemem co Hiob i autor Psalmu 73: podczas gdy lud Boży cierpi, złoczyńcy pozostają na wolności. Aktualne wydarzenia uświadamiają mu ten problem ze szczególną wyrazistością. Bóg zdecydował, że posłuży się Babilończykami – znacznie gorszym narodem – aby ukarać swój lud. Dlatego Habakuk, mąż wiary, zwraca się do Boga. Księga została napisana pod koniec VII w. przed Chr., kiedy Jeremiasz prorokował w Jerozolimie. Niektórzy datują ją przed upadkiem, inni po upadku imperium asyryjskiego (Babilończycy zdobyli Niniwę w 612 r. przed Chr.) i klęsce Egiptu pod Karkemisz w 605 r. Babilończycy posuwają się naprzód, ale Juda dotychczas uniknęła swego losu. W 597 r. przed Chr. Jerozolima dostała się w ręce wroga, a w 587 r. została zniszczona.

1 Dylemat proroka

W odpowiedzi na pierwsze pytanie Habakuka (2-4) Bóg stawia proroka wobec jeszcze trudniejszego dylematu (5-11). Dlaczego Bóg, który jest sprawiedliwy i dobry, który nienawidzi zła, posyła przeciw swojemu ludowi naród, dla którego bogiem, jak sam Pan otwarcie przyznaje, jest jego własna siła?

Czy Bóg pozwoli, żeby Babilon („Chaldejczycy”, 6) zawsze łowił w morzu (17) narodów?

2 Odpowiedź Boga

Odpowiedź Boga brzmi: nie. W ostatecznym rozrachunku przeżyje tylko ten, kto Mu ufa i jest Mu wierny. Bóg ukarze wszelka arogancję i pychę. Biada tym, którzy z chciwością odbierają to, co należy do innych; tym, którzy okrucieństwo usprawiedliwiają swoimi egoistycznymi celami; tym, którzy sięgają po władzę kosztem innych; tym, którzy niszczą i demoralizują; tym, którzy czczą bogów uczynionych ludzką ręką. Oni wszyscy zginą bez względu na to jakiej są narodowości.

3 Triumf wiary; modlitwa Habakuka

Muzyczna forma tej modlitwy nasunęła niektórym egzegetom przypuszczenie, że Habakuk był lewitą służącym w świątyni. Jego uwaga skupia się na samym Bogu, który zbliża się od strony gór południowej pustyni (Teman jest w Edomie; Paran jest częścią Synaju), otoczony chmurą swojego gniewu, z której wychodzą grzmoty i błyskawice; pod Jego spojrzeniem trzęsie się cały świat. Habakuk widzi nieuchronność i gwałtowność sądu. Ale nawet jeżeli oznacza on utratę wszelkiego dobra, trzeba zawsze ufać Bogu. Prorok będzie oczekiwał dnia , w którym Bóg rozprawi się z najeźdźcą (16). Będzie się cieszył w Bogu, chociaż życie będzie pozbawione wszystkiego, co daje naturalną radość i zadowolenie.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)