40, 7-41, 18 Zamordowanie zarządcy Godoliasza

Godoliasz dobrze zapoczątkował swoją działalność jako zarządca. Ci, którzy uciekli przed armią najeźdźcy, teraz powrócili i zebrali obfite plony po głodnych dniach oblężenia. Po upływie trzech miesięcy Godoliasz został jednak zamordowany, a ludzie obawiając się represji, postanowili uciec do Egiptu.

41, 9: zob. 1 Krl 15, 16nn

42-43,7 Ucieczka do Egiptu

Ludzie zapewniali, że będą posłuszni Słowu Bożemu, ale kiedy dowiedzieli się, że powinni pozostać, sprzeciwili się. Wydawało im się, że w Egipcie będą bezpieczniejsi. Uchodźcy zabrali ze sobą Jeremiasza i Barucha. Ale jak przepowiedział Bóg (15-18), w stosownej chwili długie ramię Nabuchodonozora, króla Babilonu, dosięgnęło Egiptu (568 przed Chr.). Według Józefa Flawiusza, wśród jeńców, których Nabuchodonozor uprowadził ze sobą byli także Żydzi.

43, 8-44, 30 W Egipcie: ostatni apel Jeremiasza

Jeremiasz znów „obrazuje” swoją ostatnią przypowieść (43, 8nn.), ale nie zważając na wszystko, co się wydarzyło, ludzie nadal go ignorują. Chcą powrócić do kultu „królowej nieba”, która poprawi ich los! Od tego momentu Jeremiasz ginie nam z oczu. Według tradycji został ukamienowany w Egipcie.

Cegła przy wejściu (43, 9): archeolodzy odkryli w tym miejscu duży obszar wyłożony cegłą.

45 Baruch

Ten krótki rozdział nawiązuje do zapisania słów Boga na zwoju w 605 r. przed Chr. Baruch częściowo podziela trudy i udręki Jeremiasza. Bóg obiecuje mu ocalenie z powszechnej zagłady (jak obiecał Ebedmelekowi). To mu wystarczy.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)