8-11 Wizja Jerozolimy, jej winy i kary

Wrzesień 592 r. przed Chr. Ezechiel zostaje przeniesiony w widzeniu (albo jakby powiedział Jan „w Duchu”) do Jerozolimy i postawiony przed świątynią (8, 1-4). To, co widzi, może być rzeczywiste albo ten opis jest symboliczny. Izrael porzucił swoja religię. W świątyni Boga postawiono wizerunek kananejskiej bogini Aszery/Asztarty („bożek zazdrości”, 3), tak jak za czasów króla Manassesa. Przywódcy narodu potajemnie uprawiają kult zwierząt (8, 7-13). Kobiety opłakują boga Tammuza, który miał umrzeć w starym roku i zmartwychwstać na wiosnę. Ludzie odwracają się tyłem do Boga, żeby kłaniać się słońcu (8, 16-18). W przeciwieństwie do powszechnego mniemania (8, 12) Bóg widzi i sądzi (9, 9-10). Oszczędzeni będą tylko ci, co ubolewają nad utratą prawdziwej wiary (9, 4-6).

Rozdział 10: po straszliwym pogromie i wołaniu o łaskę dla narodu (9, 8) Ezechiel znowu widzi cheruby, chwałę, wirujące koła, które widział już na równinach Babilonu (rozdz. 1). Jaki kontrast między tą wizją Boga w Jego całej chwale a budzącymi odrazę scenami bałwochwalstwa w Jego świątyni (rozdz. 8)! To wszystko sprawiło, że chwała Boża ostatecznie porzuci Jerozolimę.

Ale najpierw Ezechiel widzi dwóch mężczyzn, których rozpoznaje. Są to przywódcy zachęcający do  stawiania oporu Babilończykom, pomimo zapewnień proroków Boga, że taka taktyka byłaby zgubna (11, 1-4). Kiedy Ezechiel zapowiadał sąd Boży, ku jego przerażeniu, jakby na potwierdzenie Słowa Bożego, pada martwy Pelatiasz (11, 5-13). Bóg jednak nie zamierza wyniszczyć wszystkich (13). Wygnańcy mają przed sobą przyszłość. Na tym kończy się widzenie (25).

Jaazaniasz (8, 11): jego ojciec był sekretarzem stanu króla Jozjasza; jego brat Achikam był przyjacielem Jeremiasza. Nie ta sama osoba co w 11, 1.

Gałązka… (8, 17): być może aluzja do jakiejś praktyki pogańskiej.

Znak (9, 4): Jeremiasz, Baruch i cudzoziemiec Ebedmelek, byli wśród tych „oznaczonych”, którzy mieli przeżyć (Jr 40, 4; 45; 39, 15nn). W Apokalipsie ludzie Boży są oznaczeni (14, 1), tak samo jak ci, co zaprzedali się siłom zła (13, 16). „Znakiem” jest tutaj ostatnia litera alfabetu hebrajskiego taw, mająca w najstarszym rodzaju pisma kształt krzyżyka, którym znaczono rzeczy.

11, 3: trudny tekst; znaczy prawdopodobnie, że nie była to pora na budowanie, jak w czasach pokoju. Kocioł chronił mięso przed ogniem.

Nowy duch (11, 19): por. Jr 31, 33-34; Ez 36, 26.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)