21 Ogień i miecz

Sąd Boży porazi kraj od południa do północy, jak pożar lasu (1-4). Bóg podniósł swój miecz przeciw Izraelowi. Ten miecz jest w ręku króla Babilonii 924), który zniszczy stolice Ammonu i Judy (25), (pięć lat po upadku Jerozolimy Nabuchodonozor zaatakował Ammon)

Rabba (21, 25): dzisiejszy Amman, stolica Jordanii.

Dopóki nie przyjdzie (21, 32): zob. Rdz 49, 10. Ma przyjść ten, któremu należy się godność królewska.

22 Zarzuty przeciw Jerozolimie

Lud Boży jest winny rozlewu krwi, prześladowań, rabunku, korupcji i rozpusty; ze swojej religii uczynił przedmiot kpin (6-12). Kiedy Bóg podda go próbie ognia, okaże się, że nie ma w nim nawet śladu prawdziwego „metalu” (17-22). Każda grupa społeczna ma swój udział w winie: władcy, kapłani, prorocy i zwykli ludzie (23-31).

23 Przypowieść o dwóch siostrach: Oholi i Oholibie

Ohola to Samaria, stolica królestwa Północnego (Izraela). Oholiba zaś to Jerozolima. Obie siostry zachowywały się jak pospolite nierządnice. Ich żądza kochanków (pogańskich bożków) była nienasycona. Narzucały się na zmianę Egiptowi i Asyrii. Teraz Juda, prześcigając swoja siostrę, goni za Babilonem. Jerozolima podzieli los Samarii – hańbę i zniszczenie z rąk ostatniego kochanka. Jej kara jest w pełni zasłużona.

w. 10: Asyryjczycy opustoszyli Samarię w 722 r. przed Chr.

w. 23: Pekod, Szoa i Koa – prawdopodobnie plemiona na wschodnich granicach imperium babilońskiego. Babilończycy i Chaldejczycy nie byli różnymi narodami.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)