20 Zmartwychwstanie; Jezus ukazuje się uczniom w Jerozolimie

Zob. komentarz do Łk 24. Zob. też Mt 28; Mk 16. Jan przekazuje własną wersję wydarzeń: to, o czym słyszał i co widział osobiście, i co powiedziała mu Maria Magdalena. Uroczyste wyznanie wiary przez sceptyka Tomasza – „Pan mój i Bóg mój” – jest kulminacyjnym punktem Ewangelii Jana. Jan napisał Ewangelię właśnie po to, aby doprowadzić ludzi do takiego pewnego i czystego aktu wiary w Jezusa (31).

w. 7: Jan widzi w grobie płótna i chustę na głowę leżące na ławie w stania nienaruszonym. Nikt nie mógłby wykraść ciała i pozostawić płótna i chustę w takim położeniu. Ciało Jezusa musiało przejść przez płótna. Jan uświadomił to sobie i uwierzył.

21 Jezus znowu ukazuje się w Galilei; ostatnie słowa autora

Tylko Jan opisuje, jak Jezus ukazał się siedmiu uczniom, kiedy, jak dawniej, łowili ryby. Był z nimi Jan, który pamięta liczbę złowionych ryb i zdziwienie uczniów, że mimo takiego mnóstwa ryb sieć się nie zerwała. Pamięta, jak Jezus dał Piotrowi szansę wymazania jego trzykrotnego zaparcia się, trzykrotnie powtarzając pytanie: „Czy kochasz Mnie?”; jak przywrócił Piotrowi jego pozycję przywódcy i powierzył mu zadanie opiekowania się Jego ludem. Pamięta pytanie Piotra o jego los i odpowiedź Jezusa.

Wspomniawszy to wszystko, Jan kończy Ewangelię zapewnieniem, że to, co napisał jest prawdą.

w. 18: Zapowiedź śmierci Piotra, który umarł na krzyżu jak jego Mistrz.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)