III Niedziela Wielkiego Postu (J 2, 13-25)

Oczyszczenie świątyni jerozolimskiej, którego Jezus dokonał przed zbliżającą się Paschą żydowską, stanowiło dla Niego także pretekst do przekazania słuchaczom, w sposób zawoalowany, tajemnicy swojego zmartwychwstania i całej prawdy o sobie.

W relacji św. Jana działalność Jezusa wyznaczają święta żydowskie. Tutaj wydarzenia są ściśle związane z Paschą. W tym kontekście „oczyszczenie świątyni” ma głębsze znaczenie niż w ewangeliach synoptycznych: Jezus ukazuje nie tylko to, że jest  Mesjaszem (por. Mt 21, 12-13), lecz także to, że jest nową i ostateczną świątynią Boga wśród ludzi. Porównując świątynię jerozolimską do własnego ciała, objawia najgłębszą prawdę o sobie samym – wcielenie, czyli fakt, że On jest Słowem Boga, które zamieszkało między nami (por. 1, 14). Ewangelista stwierdza jednak, że tylko w świetle wydarzeń ostatniej Paschy (w. 22) będziemy mogli zrozumieć tę prawdę.

Słowa Jezusa (w. 19) nie wyrażają lekceważenia świątyni, jak później będą twierdzić fałszywi świadkowie (Mt 26, 61; Mk 14, 58) i ci, którzy z Niego szydzili podczas Jego agonii na krzyżu (Mt 27, 40; Mk 15, 29; por. Dz 6, 14). Znakiem, o którym Jezus mówi, jest Jego zmartwychwstanie trzeciego dnia (por. Mt 16, 4: „znak Jonasza”). Aby ukazać wielkość tego cudu, Jezus ucieka się do języka metaforycznego, jakby mówił: „Czy widzicie tę świątynię? Wyobraźcie więc ją sobie zniszczoną. Czy nie byłoby cudem odbudowanie jej w ciągu trzech dni? Ja dokonam tego znaku. Bo wy zniszczycie moje ciało, które jest prawdziwą świątynią, a ja wskrzeszę je trzeciego dnia”. Fakt, że Jezus jest świątynią Boga, pozostał wówczas dla wszystkich ukryty. Żydzi i uczniowie myśleli, że Pan mówi o ponownym zbudowaniu świątyni, którą Herod Wielki rozpoczął budować około 19-20 r. przed Chr.

Dopiero później uczniowie zrozumieją prawdziwy sens słów Jezusa (w. 22) (BN, komentarz do J 2, 13-25).

Kiedy dokona się już Pascha Chrystusa, Jego zmartwychwstałe ciało będzie stanowiło centrum kultu w Duchu i prawdzie (zob. 4, 21-26), będzie miejscem obecności Boga, prawdziwą duchową świątynią, z której wytryska źródło wody żywej  (zob. 7, 37-39). Rozważając słowa Jezusa, każdy chrześcijanin musi wiedzieć, że przez chrzest św. stał się świątynią Boga i spoczywa na nim odpowiedzialność za świętość tej świątyni, którą on sam stanowi.

Okres Wielkiego Postu stanowi szczególny czas sprzyjający refleksji nad stanem swojej duchowej świątyni.

Kościół nie tylko wzywa i zachęca wszystkie swoje dzieci do oczyszczenia serca, ale także wskazuje drogę i środki, którymi ochrzczony może przywrócić swojej świątyni utraconą przez grzech świętość.

Trzeba do głębi serca przejąć się słowami św. Pawła: „Czy nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście (1 Kor 3, 16-17)” i  z gorliwością Jezusa zabrać się za oczyszczanie swego serca!

Marek Stankiewicz