Świętowanie z Bogiem

/Adam Szewczyk/

Z wolna znika z przestrzeni lokalnego życia społecznego katolicki standard świętowania uroczystości o charakterze państwowym, patriotycznym. To smutny, lecz prawdziwy wniosek. Przemodelowaniu ulega sposób postrzegania charakteru różnych świąt czy dat stanowiących wspomnienie istotnych z patriotycznego punktu widzenia wydarzeń w historii naszego kraju. Także uroczystych inauguracji, czy zakończeń ważnych przedsięwzięć społecznych o charakterze stałym lub incydentalnym.

Moda na świeckość

Jeszcze do niedawna akt rozpoczęcia i zakończenia roku szkolnego poprzedzany był Mszą świętą z udziałem szkoły, ze sztandarami placówek, często w zdobnej liturgicznej oprawie. Z czasem na msze zaczęto delegować same poczty sztandarowe z wyznaczonymi opiekunami. Dziś w wielu parafiach naszej archidiecezji – i nie ze względu na pandemię - brakuje już nawet tego akcentu. Współcześnie obraz ten w sposób nieformalny choć demonstracyjnie praktyczny wyraża postępowość instytucji świeckich, takich jak np. szkoły, uczelnie, urzędy, jakby obawiających się kojarzenia ich ze środowiskiem praktykujących i pielęgnujących uniwersalne zasady życia chrześcijańskiego zarówno w obszarze prywatnym, jak i zawodowym funkcjonowania człowieka.

Eucharystia w centrum

Przy tym wszystkim uczestnictwo w obchodach różnych uroczystości organizowanych w szkołach katolickich zaczyna przypominać przebywanie w oazie gdzieś pośród pustyni. Taki czas wytchnienia, duchowej refleksji, spojrzenia ku Bogu z całym bagażem spraw niesionych w sercach i umysłach, związanych z pracą, nauką, przyszłością, będących każdego „tu” i „teraz”. Taki też przebieg - dla Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego w Szczecinie zwyczajny - miały obchody Dnia Edukacji Narodowej. Zwyczajny, bo rozpoczęty uroczystą Eucharystią z liczną asystą liturgicznej służby ołtarza, sprawowanej pod przewodnictwem prefekta szkoły, ks. Michała Mikołajczaka, w koncelebrze z ks. Januszem Giecem, dyrektorem archidiecezjalnego Centrum Edukacyjnego. Zwyczajny, bo z udziałem podczas mszy szkolnego pocztu sztandarowego, uczniów występujących na galowo oraz całego grona pedagogicznego i pracowników szkoły. Wreszcie zwyczajny, bo rozpoczęty i zakończony znakiem krzyża.

Docenić misję nauczyciela

Nie znaczy to, że uroczystość pozbawiona została innych elementów towarzyszących zwykle tego rodzaju obchodom. Nim głos oddano uczniom, dyrektor szkoły Maciej Muszyński złożył życzenia nauczycielom, pracownikom szkoły, uczniom oraz ich rodzicom. Uhonorował wyróżniających się nauczycieli i pracowników oraz przekazał nagrody Ministerstwa Edukacji Narodowej: medal Komisji Edukacji Narodowej dla Sebastiana Świłpy, nauczyciela wychowania fizycznego, oraz nagrodę Ministra Edukacji Narodowej dla polonistki Sylwii Potaman. Nagrodę Zachodniopomorskiego Kuratora Oświaty otrzymała germanistka Joanna Grzechulska.

Głos ma młodzież

Tradycją szkoły stał się aktywny udział uczniów w jej życiu – tym codziennym, co jest oczywiste oraz tym związanym z troską o jej dobry wizerunek, reprezentowaniem jej na zewnątrz, czy angażowaniem się w organizację i przebieg świąt oraz innych istotnych dla szkolnej społeczności wydarzeń. Do takich zalicza się Dzień Edukacji Narodowej. Z tej okazji organizowany jest przez Samorząd Szkolny plebiscyt „Szkolne Sowy”, w ramach którego uczniowie oddają głosy na swoich faworytów spośród nauczycieli w różnych kategoriach. W tym roku prócz Mistrza Błyskotliwej Riposty, Nauczyciela z Sercem na Dłoni, Nauczyciela „Żylety”, Stróża Ładu i Porządku, Ikony Stylu, Nauczyciela Mistrza nagrodzono nominowanych w czterech nowych kategoriach: Nauczyciel „Do Tańca i do Różańca”, „Uśmiech i Dobra Rada”, „Człowiek Orkiestra” oraz „Wielbiciel zadań domowych”. Galę poprzedziło krótkie wystąpienie Macieja Maciejowskiego, nauczyciela historii, który podkreślił rangę wydarzeń sprzed prawie 250 lat, kiedy z inicjatywy króla Stanisława II Mocnego powstała Komisja Edukacji Narodowej, współcześnie upamiętnionych świętem oświaty i szkolnictwa wyższego.

Nie zabrakło akcentów artystycznych w wykonaniu młodzieży, zarówno tej starszej, jak i z klas pierwszych.

Co z dewizą

Wydawałoby się – obchody, jak każde inne. No, może wzbogacone Mszą świętą. Warto jednak przy tej okazji zwrócić uwagę na dewizy zdobiące szkolne weksylia. Najczęściej na sztandarach pojawia się jedna: Bóg-Honor-Ojczyzna. Zatem rodzi się pytanie, na ile jest ona dziś aktualna i czy Bóg istotnie dla zjednoczonych pod ową chorągwią jest zawsze na pierwszym miejscu?