Jest to ostatni i najbardziej wzruszający list Pawła. Po życiu spędzonym w służbie i cierpieniu dla Chrystusa apostoł znowu znalazł się w więzieniu i oczekuje na rychłą śmierć. Pozostał przy nim tylko Łukasz; Paweł chciałby zobaczyć jeszcze Tymoteusza. Nie lituje się jednak nad sobą ani nie żali się, a nawet kończy słowami zachęty skierowanymi do swych następców. Może przyjąć śmierć bez lęku i bez wątpienia. Bieg zakończy – przed nim nagroda.

1. „Dziękuję Bogu”

Wdzięczność w szczególny sposób charakteryzowała chrześcijańskie życie Pawła. Już dawno przestał narzekać na niewygody i teraz, kiedy myśli o Tymoteuszu, uczucie wdzięczności przepełnia jego serce. Zna jego bojaźliwy charakter, jak również prawdziwą wiarę, i życzy mu, żeby podzielał jego pewność, która polega po prostu na poznaniu Chrystusa (12; zob. Flp 3, 10). Mamy dobrą nowinę dla świata, Ewangelię, która przynosi życie. Nie musimy się z jej powodu usprawiedliwiać ani starać się ją upiększać.

Łzy (4): kiedy się rozstawali.

Owego dnia (12): dnia powrotu Pana, dnia sądu.

Wszyscy… w Azji (15): fałszywe doktryny tak się przyjęły w Efezie (zob. komentarz 1 Tm 1), że chrześcijanie odrzucili człowieka, któremu zawdzięczali swoją wiarę. Było to dla Pawła gorzkie doświadczenie.

2 Aktywna służba

Bycie chrześcijaninem ma swoją cenę – nikt nie wiedział tego lepiej niż Paweł. Tymoteusz będzie musiał wykazać wielki hart ducha, żeby nie dać się uwikłać w kłopoty dnia codziennego (4) ani wciągnąć w jałowe i rodzące podziały dysputy (16. 23). Nie każdy, kto ma dobry początek osiąga cel. Nasze życie musi wyrażać prawdę, o której mówimy. Nie powinniśmy spierać się o słowa, ale z miłością i nie obrażając nikogo trwać w prawdzie.

w. 11-13: Paweł cytuje prawdopodobnie jakiś hymn.

Zmartwychwstanie (18): fałszywi nauczyciele „uduchawiali” tę naukę i odrzucali przyszłe zmartwychwstanie ciała.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)