10, 1-13 Ostrzeżenie historii

Kiedy życie toczy się gładko, łatwo popaść w stan błogiego poczucia bezpieczeństwa (10, 12-13). Los wielu synów Izraela podczas wędrówki przez pustynię stanowi poważne ostrzeżenie. (Hbr 3, 7nn. wyciąga podobną naukę z tych samych wydarzeń).

10, 14-11, 1 Pouczenia i wnioski

Chrześcijanie muszą wybierać między Panem a bożkami (nicościami samymi w sobie, za którymi jednak kryją się realne demoniczne moce). Nie może być żadnego kompromisu. Jakiekolwiek uczestniczenie w ofiarach pogańskich jest igraniem z ogniem. Jeżeli chodzi o spożywanie ofiarnego mięsa, to przede wszystkim trzeba zważać na dobro innych.

Kielich błogosławieństwa (10, 16): trzeci kielich wieczerzy paschalnej, któremu towarzyszyła modlitwa dziękczynna. Ten właśnie kielich Jezus mógł wykorzystać przy ustanowieniu pamiątki Jego Ostatniej Wieczerzy – stąd aluzja Pawła.

11, 2-16 Nakrywanie głów przez kobiety

Żadna przyzwoita kobieta nie mogła w tamtych czasach pokazać się publicznie bez nakrycia głowy. Zapewniało jej to bezpieczeństwo i szacunek na ulicach. Ale w miejscach kultu Grecy i Żydzi zachowywali się inaczej. Greczynki i Grecy modlili się z odkrytymi głowami. Rzymianie i Żydzi obojga płci modlili się z zakrytymi głowami. Kościół wymagał ustalenia reguły. Paweł wprowadził regułę, która opierała się na roli, jaką kobiety i mężczyźni spełniają w porządku stworzenia. Nie chciał też dyskredytować aktualnie obowiązujących zwyczajów społecznych, żeby nie narażać chrześcijan na złą opinię. Mężczyzna, jako „głowa” stworzenia podlega tylko Chrystusowi i dlatego powinien modlić się z odkrytą głową. Kobieta zaś powinna modlić się z zakrytą głową, ponieważ nakrycie głowy jest znakiem, że uznaje władzę męża i obowiązujące zasady przyzwoitości.

Hańbi swoją głowę (4-5): tzn. Chrystusa. Nakrycie głowy było znakiem poddania się innej osobie, natomiast mężczyzna musiał podporządkować się tylko Chrystusowi. Kobieta zaś, modląc się z odkrytą głową, hańbi swojego męża (3). Zdejmując bowiem nakrycie głowy, odrzuca władzę męża, jak gdyby była prostytutką.

Niech ostrzyże swoje włosy (6): kara stosowana wówczas wobec prostytutek.

Obraz i chwała Boga (7): Rdz 1, 26-27 mówi o obrazie Boga w odniesieniu do obu płci, ale nie wspomina o „chwale”.

Ze względu na aniołów (10): aniołowie, stróże porządku, nie chcieliby uczestniczyć w zebraniach niemoralnych czy choćby tylko z pozoru niemoralnych.

11, 17-34 Nieporządek podczas Wieczerzy Pańskiej

Początkowo Wieczerza Pańska odbywała się w czasie wspólnego posiłku. Każdy przynosił ze sobą co mógł i wszystko było dzielone między uczestników, ale inaczej było w Koryncie. Tutaj zabierano się do jedzenia nawet nie czekając aż przyjdą inni. Jedni upijali się, a inni wychodzili głodni. Oczywiście Paweł nie mógł ich za to pochwalić – to była hańba. Przypomina im więc krótko okoliczności pierwszej Wieczerzy Pańskiej, żeby zdali sobie sprawę z niestosowności swojego postępowania.

To jest ciało moje (24-25): jest to najstarsze świadectwo słów Jezusa.

Niegodnie (27-30): żaden chrześcijanin nie jest „godny” stanąć w obliczu Boga, ale nie o to tutaj chodzi. Koryntianie są winni nie z powodu niedostatecznej samooceny, ale ponieważ uczestniczyli w Wieczerzy, jak gdyby nie miała nic wspólnego ze śmiercią Pana.

(„Przewodnik po Biblii”, Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997 r.)