Za nami Adwentowy Dzień Skupienia Domowego Kościoła obydwu rejonów (w nomenklaturze RŚ-Ż „Adwentowy Dzień Wspólnoty”, jednak pozwólcie, że pozostanę przy „adwentowym dniu skupienia”, zawierającym moim zdaniem jakiś duchowy pierwiastek). Tym razem ożywczego tchnienia adwentowego zażywano wspólnie z krajanami zza miedzy, w Domu Rekolekcyjnym u siostry Miriam. Choć frekwencja tym razem nie była mocną stroną rejonu Bukowe, to jednak dzięki Krysi Z. możemy wszystkim zaprezentować przekrojowy materiał zdjęciowy, obrazujący przebieg modlitewnych manewrów. Fotoreportaż zawiera istotne i w zasadzie stałe elementy dni skupienia – konferencję (tym razem prezentowaną przez ks. Michała Barańskiego), podział na grupy i namiot spotkania, pracę w grupach, przygotowanie do mszy jak i samą Eucharystię oraz wspólną agape. Być może stanie się zachętą do uczestnictwa w kolejnym stałym przedsięwzięciu wspólnoty DK, jakim będzie wielkopostny dzień skupienia. Ale to dopiero przed nami… Tymczasem szykujmy nasze serca, by po raz kolejny z odwagą przyjąć Jezusa, ale nie tylko do ich intymnego zacisza, lecz także z otwartością do naszych małżeństw, rodzin, miejsc pracy. Tak, by zadziwiać tych, którzy Go jeszcze nie znają lub… już nie pamiętają.

Adam Szewczyk

Fot. Krystyna Zawal

Na zakończenie kilka słów refleksji dotyczących minionego wydarzenia od naszej pary rejonowej, Ewy i Marcina:

Szczęść Boże!

Wczoraj odbyły się nasze Adwentowe Dni Wspólnoty wraz z rejonem Słoneczne. Chcielibyśmy podzielić się naszą refleksją.

Niestety nie mogliśmy uczestniczyć w całości, gdyż w czwartek dowiedzieliśmy się, że rozchorowały nam się osoby do opieki nad dziećmi. Próbowaliśmy jeszcze na szybko kogoś znaleźć, lecz było już za późno. Zatem musieliśmy zrezygnować z uczestnictwa, aby przejąć rolę diakonii wychowawczej. Pojawiliśmy się dopiero na Eucharystii i tam przeżyliśmy taki mały szok. Okazało się, że z naszego rejonu było mniej osób niż z rejonu Słoneczne, a przecież u nas jest dziesięć kręgów, a tam sześć. Co więcej, rok temu było nas na dniach skupienia ponad 60 osób (jeden rejon), a w tym roku z dwóch rejonów ledwie 50.

Zadawaliśmy  sobie pytanie, co było nie tak? Przecież termin ustaliliśmy już we wrześniu, przygotowania szły bez większych problemów. Miejsce było wyśmienite, ciepłe i można rzec komfortowe.

Jeszcze dziś po mszy świętej dzieliliśmy się naszą goryczą z innymi osobami z kręgów tą sytuacją. Byliśmy nieprzyjemni dla nich. Bardzo was przepraszamy. Nie powinniśmy tak się zachować. Nie powinniśmy też przeżywać takiej goryczy, tylko dopatrywać się w tym wszystkim woli Bożej. Dlatego podjęliśmy się z Ewą analizy wczorajszego ADW.

Po pierwsze nie powinniśmy zmieniać terminu tego wydarzenia. Jednak istniało ryzyko, że nie będzie księży prowadzących, taką bowiem otrzymaliśmy informację od naszego proboszcza/moderatora, że cały nasz dekanat nie będzie 8 grudnia dla nas dostępny.

Po drugie nie wzięliśmy pod uwagę, że przecież zbliża się zima, a więc sezon chorób. Nie zabezpieczyliśmy sobie diakonii wychowawczej na tyle, aby mieć zastępstwo. I stało się, dwie osoby jakie były zarezerwowane pochorowały się, a my już nic nie byliśmy w stanie zrobić. Zresztą wielu z was napisało do nas, że nie przyjdzie, ze względu na chorobę.

Po trzecie przeżywamy kryzys. Wiele trudnych spraw w naszym małżeństwie, nałożyło się wraz z czasem przygotowań i zamiast modlić się o wsparcie Boga na ten dzień, to my całkowicie o tym zapomnieliśmy i tylko czasami podejmowaliśmy krótką modlitwę w intencji ADW.

Wiemy, że to Bóg o wszystkim decyduje i tylko On wie, co było dla nas i dla was najlepsze. My tak po ludzku czujemy się winni całej tej sytuacji i chcielibyśmy to jakoś naprawić.

Na koniec jeszcze jednym chcemy się podzielić. Owocami z ADW. Nie dane nam było przeżywać tego dnia w oferowanej formie, gdyż musieliśmy zająć się dziećmi. Na początku zjadły nas nerwy i stres (było 8 dzieci plus nasza czwórka), jednak dzieci były tak spokojne i ułożone, że praktycznie niewiele musieliśmy się trudzić, by się nimi zająć - wystarczyło małe zainteresowanie i już. Sami też przypomnieliśmy sobie kilka zabaw z dzieciństwa i mogliśmy oddać się im wspólnie z dzieciakami. Myślę, że Jezus w ten sposób pokazał nam, że rodzice z DK uczą swoje dzieci posłuszeństwa i pozytywnych wartości. Dzieciaki nie miały ze sobą komórek, a potrafiły się skupić i słuchać. To nas zbudowało. I tak chyba miało być.

I jeszcze jedno. Rejon Słoneczne chce wspólnie z nami przeżywać Wielkopostny Dzień Wspólnoty, który ma odbyć się 16 marca 2019 roku. Co wy na to…?

Marcin i Ewa