Roześmiane uśmiechy

Fotoreportaż - TUTAJ

Jakieś inne, bardziej roześmiane uśmiechy (tak to dziwnie, ale zgodnie ze swym spostrzeżeniem ujmuję) towarzyszyły spotkaniu z okazji zakończenia roku formacyjnego DK w prawobrzeżnym rejonie Bukowe-Zdroje. Wydawałoby się, że w utrwalonej formule spotkań trudno oczekiwać czegoś, co zaskoczy, przyprawi o zdumienie. Nic bardziej mylnego. Eucharystia z aktywnym udziałem członków wspólnoty to standard - oczywiście w pozytywnym znaczeniu. Modlitewne skupienie i ofiara własnych intencji należą do grupy doznań intymnych, rozgrywających się w sercach każdego z nas zapewne w różny sposób, choć przeżywanych w jednym zgromadzeniu eucharystycznym, pragnącym zjednoczenia z Chrystusem.

Wychodząc ze świątyni dokonujemy powrotu do ludzkiej codzienności, pośród której staramy się nie zatracić więzi z Bogiem. Poprzez radość spotkania z drugim człowiekiem wyrażać możemy wierność wskazaniom Jezusa, stawiającym na pierwszym miejscu miłość. Obecnie, kiedy wskutek szeregu ograniczeń społecznych człowiek został wyizolowany, tak w życiu zawodowym, często prywatnym jak również religijnym, wzrasta chęć „zażycia” wspólnoty. Być może właśnie to spowodowało, że owe „roześmiane” uśmiechy tak bardzo przykuły moją uwagę, wzbudzając jednocześnie radość w sercu. Cieszę się, że mogłem ponownie spotkać tak wielu znajomych, że mogłem chociaż w locie rzucić komuś „cześć!”, czy wreszcie spojrzeć na twarze bez maseczek.

Kończąc rok formacji – rok szczególny, taki, który z pewnością zapadnie w pamięci – rozpoczynamy jednocześnie szczególny okres wakacji, bo zapewne taki on też będzie. Już wiadomo, że zrezygnowano z organizacji letnich rekolekcji. Pewnie inaczej niż zwykle wyglądać będą nasze urlopy, kontakty z rodziną, bliskimi. Jak wyglądać będą nasze relacje z Bogiem, zależeć będzie jednak już tylko od nas samych…

Adam Szewczyk