48. Kongregacja Odpowiedzialnych pod hasłem roku pracy: Kościół żywy

Wśród uczestników tegorocznej Kongregacji Odpowiedzialnych Ruchu Światło-Życie znaleźli się Witold i Monika Torbaccy. Zachęcamy do zapoznania się z ich gorącą jeszcze, bogatą relacją z tego wydarzenia.

Wizja Kościoła papieża Franciszka – dr hab. Aleksander Bańka

Profesor Bańka przybliżył znaczenie synodalności. Pierwotnie dobry klerykalizm jest przez świeckich obecnie źle rozumiany i dryfuje w stronę autorytaryzmu. A sam Kościół jest Kościołem zapatrzonym w siebie. Świeccy, duchowni, żyją we własnych bańkach kategoryzując członków innych grup: heretyk, dogmatyk, konserwatysta itd. Są to toksyczne mechanizmy, funkcjonujące od wieków w Kościele, które przeszkadzają w misji ewangelizacyjnej i które na poziomie ludzkim odrzucają wątpiących od naszego Kościoła.

Jednak nie było tak zawsze. Nasz Kościół do około 300 r. n.e. wnosił elementy nowości (m.in. zniesienie niewolnictwa) i z pomocą Ducha Świętego stał się popularny w ówczesnym świecie. Papież Franciszek mówi: odzyskajmy w XXI wieku elementy nowości, ale najpierw zobaczmy co nas truje.

Czym jest synodalność?

W takim kontekście synodalność to dążenie do wprowadzenia obecnie stylu bycia osób w Kościele, przypominającego funkcjonowanie pierwszych wspólnot w Kościele.

Wrażliwość na innych i bliskość ludzi to był styl pierwszego Kościoła. Świat obecny jest głodny takich postaw. Dlatego najpierw trzeba zbudować z ludźmi relacje, żeby głosić Słowo. Czyli ewangelizacja dzisiaj musi zaczynać się od zbudowania relacji. W kontaktach z młodzieżą, dopiero gdy zbuduje się relacje, które dotkną płaszczyzn poranienia młodych ludzi, można zacząć głosić Jezusa.

Czym nie jest synodalność?

Synodalność nie jest demokracją i parlamentaryzmem. Dlatego wzorzec niemiecki nie jest wzorcem papieża. Nie jest również źródłem nowinek w Kościele i na pewno nie jest spiskiem papieża, choć jest tak czasami przedstawiana.

Synodalność jest stylem prowadzenia dialogu, słuchania, rodzajem relacji, wyrazem kultury i wreszcie narzędziem budowania jedności, też zaufaniem w zmysł wiary wierzących.

To nie synod spowodował różnice. Synod po prostu ukazał jaki jest współczesny Kościół. Synod ma na celu rozpoznanie różnic i przekazanie ich do decyzji biskupom i dalej papieżowi. Ten styl ma wnieść nowość, która pobudzi członków Kościoła do ewangelizacji. Gdyż poza wspólnotami odnowy Kościoła są z tym olbrzymie problemy.

Po prelekcji w ramach dyskusji z uczestnikami stwierdzono niedostateczne przygotowanie do zakomunikowania celów Synodu wiernym. Zdefiniowano również, że „droga synodalna” w Niemczech jest tylko lokalnym pomysłem o podobnej nazwie i nie jest powiązana z oficjalnym „procesem synodalnym”. Z drugiej strony proces synodalny ma uratować Kościół niemiecki przed schizmą. W kontekście wojny na Ukrainie stwierdzono, że Kościół katolicki jest synodalny i hierarchiczny. Taka kombinacja powoduje, że jest odporny na wpływy władzy lub innych zewnętrznych nacisków. Brak hierarchiczności lub niewystarczająco respektowana hierarchiczność może spowodować wypaczenie synodalności, co jest wyraźnie obserwowane w Kościele wschodnim. Nasz ruch ma narzędzia synodalne, ale ten potencjał jest ukryty, niewystarczająco zrozumiały, stąd jest też potrzeba szerszego marketingu zewnętrznego.

Elementy teologii żywego Kościoła u ks. F. Blachnickiego – o. Bartłomiej Parys SVD

Karmię was tym, czym żyję powiedział ks. F. Blachnicki. Pojęcie wizji żywego Kościoła, wraz z Maryją - matką Kościoła wprowadził papież Paweł VI na zakończenie 3. sesji soboru w 1969 r. i odtąd są one błyskiem światła dla naszego ruchu. Elementy konstytutywne Kościoła według papieża Franciszka to w kolejności ważności: osoba Ducha Świętego, zasada personalistyczna, żywa wiara, słowo Boże, Jezus, Zgromadzenie eucharystyczne, liturgia, wspólnota, Niepokalana.

Zasada personalistyczna, czyli zrozumienie tajemnicy pojedynczej osoby, to jednocześnie zrozumienie chrześcijaństwa. Tym samym lubiane w Kościele statystyki kościelne to zaprzeczenie i odwrócenie tajemnicy pojedynczej osoby. Żywa wiara to modlitwa, pokuta i czynna miłość. Jezus gromadzi nas wokół siebie i udziela nam swojego życia i ducha. Pojęcie zgromadzenie eucharystyczne jest znane z katechizmu i zmusza nas do refleksji nad tą prawidłową nazwą na określenie Mszy św. czy Eucharystii. Liturgia dzieli się na martwą i żywą. Czystość liturgii to umożliwienie komunikacji z Bogiem w czystej formie.

Budowanie żywego Kościoła to budowanie lokalnej wspólnoty, która jest częścią większej wspólnoty.

Służba na rzecz żywego Kościoła odbywa się przede wszystkim w Oazie Żywego Kościoła, Diakonii Żywego Kościoła oraz Diakonii Jedności Żywego Kościoła.

Diakonia Jedności oznacza, że nie może być ducha rywalizacji pomiędzy ruchami w Kościele, tylko chęć wzajemnego poznawanie się. Ważne jest też, aby być na bieżąco i mieć szerokie spojrzenie na to co się aktualnie dzieje w Kościele. Tylko autentyczne życie chrześcijańskie może prowadzić do jego rozwoju.

Rola Maryi w budowaniu Kościoła żywego – ks. prof. Janusz Lekan (KUL)

Wszyscy razem z Piotrem idziemy do Jezusa przez Maryję. Maryja modli się za nami, a także wraz z Duchem Świętym rozwija swój charyzmat. Maryja pomaga nam medytować słowo Boże oraz działać w posłuszeństwie wiary. Warto zapytać: na ile Maryja jest dla mnie wzorcem wiary?

Maryja, która służyła swoim życiem, jest naszą towarzyszką zbawienia. Z kolei powszechne we współczesnym świecie jest zapomnienie, że człowiek jest przeznaczony do zbawienia.

Kościół bez Maryi jest błędny i zubaża swoje życie wiary. Fiat Maryi jest wzorcem świadomego aktu wolnej woli. Relacja z Maryją pozwala odkrywać ducha Kościoła. Z kolei budować żywy Kościół, to mieć relację z duchem Kościoła.

Czym dla rodzin z DK jest Kościół Żywy - ks. dr inż. Damian Kwiatkowski, moderator krajowy DK

Modlitwa w kościele nie wystarczy. Musi być kontynuowana w domowym Kościele.

Tym samym ojciec w każdej rodzinie jest „biskupem”, który dba o domowy Kościół, a sama rodzina jawi się wtedy jako rzeczywistość, w której ujawnia się Kościół.

Kościół żywy realizuje się w nas, pośród nas i przez nas.

Niebezpieczeństwem jest należenie do wielu innych wspólnot poza DK, które mogą spowodować rozluźnienie małżeństwa.

Pierwszoplanową rolą małżonków jest zbawienie w małżeństwie. Dla porównania, gdy ksiądz chce się zbawić, ale bez drogi kapłańskiej, to zdradza tym samym kapłaństwo. To samo jest w przypadku małżeństwa.

W praktyce wszystko w DK służy duchowości małżeńskiej: zobowiązania, rekolekcje - wszystko robimy razem trzymając się za ręce.

Zadaniem rodziców jest m.in. wychowanie nowych członków Kościoła. Co jest ważne w tym zakresie obecnie?

Nasze czasy potrzebują świadków, a nie nauczycieli. Trzeba się realnie zaangażować w wychowanie dzieci. Rozmawiać z nimi. Kościół nam pomoże w wychowaniu, ale największy wysiłek spoczywa na nas. Należy jednak pamiętać, że wiara to łaska i nie wszystko zależy od nas samych. Ze względu na kryzys wiary należy zintensyfikować wysiłki i szukać nowych narzędzi.

Należy zaufać intuicji rodzinnej w tym zakresie i zawsze okazywać miłość – która pokaże dzieciom, że mamy relację z Chrystusem. Należy pamiętać, że rodziny mają siłę, która może zmienić świat.

Rodziny powinny uczestniczyć, służyć i promieniować w życiu lokalnej parafii. Często jest tak, że duszpasterze „inwestują” w młodzież, która naturalną koleją rzeczy opuszcza parafię i to rodziny są najbardziej stabilnym elementem w parafii.

Oprócz tego Kongregacja na Jasnej Górze to jutrznia, nieszpory, przyjęcie nowych członków Stowarzyszenia Diakonia RŚ-Ż i księży do Unii Kapłanów Chrystusa Sługi, Zgromadzenie eucharystyczne w Bazylice, apel jasnogórski w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej, a także wspólne posiłki naszej grupy w seminarium oraz kawa, herbata i ciasto w pokoju pary diecezjalnej, rozmowy z wieloma osobami, poczucie wspólnoty. Żal było wyjeżdżać. To był dobry czas dla naszego małżeństwa.

Monika i Witek