Nabożeństwo z tradycją

Początki nabożeństwa Drogi Krzyżowej sięgają średniowiecza. W Kościołach katolickich zaliczane jest do nabożeństw wielkopostnych o charakterze adoracyjnym, którego celem jest wzbudzenie żalu i współodczuwanie ostatnich i najboleśniejszych cierpień Jezusa Chrystusa oraz duchowe towarzyszenie Mu w symbolicznym odtworzeniu drogi na śmierć i złożenia do grobu.

W średniowieczu rozpowszechnili ją franciszkanie, którzy oprowadzając pątników, zatrzymywali się przy stacjach przedstawiających historię śmierci Jezusa. Jako pierwszy 14 stacji wprowadził w 1741 r. św. Leonard z Porto Maurizio, który za zgodą papieża Benedykta XIV założył drogę krzyżową w rzymskim Koloseum. Papież tego samego roku wydał specjalny dokument, mocą którego stacje Drogi Krzyżowej zaczęto erygować w kościołach parafialnych. Ciekawostka: św. Leonard osobiście erygował 571 Dróg Krzyżowych w kościołach na terenie Italii!

Nabożeństwo, co ciekawe, szczególnie rozwinęło się w Holandii i Włoszech. Praktykowało je wielu świętych. Jan Paweł II odprawiał Drogę Krzyżową w każdy piątek przez cały rok i codziennie w Wielkim Poście.

Dlatego warto podkreślić, iż nabożeństwo to, mimo swego charakteru, nie jest zarezerwowane tylko dla okresu Wielkiego Postu. Rzeczą pożądaną i pożyteczną jest odprawianie Drogi Krzyżowej w każdym innym czasie w miarę potrzeb lub okazji.

Odpust w zasięgu ręki

Także istotne jest, że zgodnie z „Wykazem odpustów Kościoła katolickiego”, zatwierdzonym dekretem papieża Pawła VI w dniu 29 czerwca 1968 r., za odprawienie Drogi Krzyżowej można uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami. Należy w tym celu:

1)      Odprawiać to ćwiczenie w miejscu, gdzie jest prawnie założona Droga Krzyżowa (np. w kościele, na placu przykościelnym);

2)      Rozważać Mękę Pana Jezusa (treścią rozmyślania nie muszą być kolejne stacje);

3)      Przechodzić od jednej do drugiej stacji. Jeżeli Drogę Krzyżową odprawia się publicznie i trudno jest wszystkim wiernym przechodzić od stacji do stacji, wystarczy, gdy przechodzi prowadzący to nabożeństwo lub osoba z krzyżem, a inni wierni pozostają na swoim miejscu. Kto w ten sposób z powodu słusznej przeszkody, np. choroby, podróży, zamknięcia kościoła itp. nie może odprawić Drogi Krzyżowej wg podanych warunków – zyskuje odpust zupełny, jeśli przynajmniej przez pół godziny odda się pobożnemu czytaniu albo rozważaniu Męki Pana Jezusa.

Zachęta do ćwiczeń duchowych

Opublikowany album zawiera rozważania poszczególnych stacji Drogi Krzyżowej przygotowane przez członków Domowego Kościoła oraz Oazy Młodzieży, wzbogacone materiałem zdjęciowym. Teksty zostały wykorzystane podczas plenerowej edycji tego nabożeństwa, zorganizowanego tradycyjnie opodal miejscowości Glinne. W Roku Jubileuszowym miało to miejsce w końcowym okresie Wielkiego Postu, 12 kwietnia, w sobotę przed rozpoczynającą Wielki Tydzień Niedzielą Palmową.

Publikacja jest nie tyle pamiątką, ile zachętą do przejścia drogą Męki Pańskiej w duchowym rytmie opracowanych rozważań. Za realizacją wydawniczego projektu stoi jego pomysłodawca - Dariusz Jaczewski z parafii Nawiedzenia NMP w Przecławiu (e-mail: darjot@wp.pl).