W Domu św. Józefa około 50-osobowa grupa wzięła początkowo udział w konferencji ks. Roberta Kaszaka dotyczącej Kościołów Wschodnich i aspektów prawnych związanych z ich funkcjonowaniem. Obszar tematyczny niezwykle rozległy, interesujący, także wielce skomplikowany, zwłaszcza w sferze formalno-prawnej koegzystencji wyznaniowej. Konferencje ks. Kaszaka cechuje osobliwa dynamika, co umożliwiało także i tym razem zadawanie pytań w jej trakcie. Było to chwilami niezbędne, by pojąć istotę zawiłości i niuansów prawnych i nie pogubić się wśród subtelności stanowiących o różnicach wyznaniowych Kościołów Wschodnich  w zestawieniu z Kościołem rzymsko-katolickim.

Kawa, herbata, rozmowy – to oczywiście stały punkt cyklicznych spotkań szafarzy. Choć grono stopniowo się powiększa, większość zna się na tyle dobrze, by bez zbędnych ogródek dzielić się swymi przeżyciami i doświadczeniami związanymi z posługą niesienia Komunii chorym, czy też funkcjonowaniem w swoich wspólnotach parafialnych. Nierzadko także tym, co dzieje się w naszych małżeństwach i rodzinach.

Adoracja Najświętszego Sakramentu – w skondensowanym dniu skupienia to chwila szczególnego bycia z Bogiem. Zapatrzenia, wsłuchania, wyciszenia. W tym czasie można (tak zwykle bywa, było i tym razem) pojednać się z Ojcem korzystając z sakramentu pokuty i pojednania.

Eucharystia – kulminacja spotkania. Jest ona źródłem i szczytem życia Kościoła. Dla nadzwyczajnych szafarzy Komunii świętej każdorazowo wydarzenie także nadzwyczajne. To owoc eucharystycznej przemiany chleba w Ciało Chrystusa niosą na co dzień chorym lub starszym w swoich parafiach. Do tego się zdeklarowali i temu poświęcili.

Posiłek – wspólny obiad wieńczący krótkie spotkania formacyjne to także czas szczególny. Okazja do wzmacniania więzi, do dodatkowego bycia jeszcze razem, lepszego poznawania się – również uśmiechu i radości.   

Fot. i opr. Adam Szewczyk