Z Ewangelii według św. Jana:

A obok krzyża Jezusowego stały: Matka jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: „Niewiasto, oto syn Twój”. Następnie rzekł do ucznia: „oto Matka twoja”. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie (J 19, 25-27).

W osobie umiłowanego ucznia Jezus powierza macierzyńskiej miłości swej Matki wszystkie dzieci Kościoła. Kieruje też do Jana słowa, które wyrażają Jego wolę: „Oto Matka twoja”, pragnąc, aby on  nie tylko zaopiekował się Maryją, ale by uznał Ją za swoją Matkę! Są to słowa Jezusa o ogromnym znaczeniu dla wszystkich wierzących. Rozważając je w dzisiejszą uroczystość trzeba odnieść je koniecznie do siebie, aby na nowo odkryć rolę Matki Bożej w tej pielgrzymce Ludu Bożego, w której i ja uczestniczę. Kim jest dla mnie Maryja, Matka Syna Bożego i Królowa nieba i ziemi? Czy rzeczywiście oddałem całe swoje życie Maryi, by to Ona mnie prowadziła do Jezusa? Czy ja, dziecko polskiego narodu, który słynie ze swej maryjnej pobożności, mam również swój wkład w szerzenie jej kultu? „Oto Matka twoja!” – mówi Jezus dziś do nas. Niech te słowa staną się zachętą do przyjęcia Maryi jako Matki, abyśmy mogli szczerze odpowiedzieć na Jej macierzyńską miłość i wypełnić wolę naszego Pana.

1 kwietnia 1656 roku król Jan Kazimierz uroczystym aktem oddał kraj pod opiekę Matki Bożej, obierając Ją Królową Polski:

Wielka Boga Człowieka Matko, Najświętsza Dziewico! Ja , Jan Kazimierz, za zmiłowaniem Syna Twojego, Króla królów, a Pana mojego i Twoim miłosierdziem król, do Najświętszych stóp Twoich przypadłszy, Ciebie dziś za Patronkę moją i za Królową państw moich obieram.[…] A ponieważ nadzwyczajnymi dobrodziejstwami Twymi zniewolony pałam wraz z narodem moim, nowym a żarliwym pragnieniem poświęcenia się  Twej służbie, przyrzekam przeto, tak moim jak senatorów i ludów moich imieniem, Tobie i Twojemu Synowi, Panu naszemu, Jezusowi Chrystusowi, że po wszystkich ziemiach królestwa mojego cześć i nabożeństwo ku Tobie szerzyć będę. […] Ty zaś, o najlitościwsza Królowo i Pani, jakoś mnie, senatorów i stany królestwa mego myślą tych ślubów natchnęła, tak i spraw, abym u Syna twego łaskę wypełnienia ich uzyskał.

Pani, Królowo naszego narodu,

Jesteś od wieków ostoją i mocą

Tych, którzy w Tobie złożyli nadzieję.

Bogurodzico.

Idziesz przed nami jak obłok świetlany,

Swoją jasnością wskazując nam drogę

Wiary, jedności, pokoju i zgody,

Bogurodzico.

Ochroń nas Matko, przed naszą słabością,

Bądź z Twoim ludem, gdy próba nadejdzie,

Uczyń nas wszystkich świątynią Jezusa,

Bogurodzico.

Ojcu, Synowi, Duchowi Świętemu,

Bogu Jednemu niech będzie na wieki

Cześć i podzięka za nasza Królową,

Bogurodzicę. Amen.

(z hymnu brewiarzowego)

Marek Stankiewicz