II Niedziela Adwentu

Na początku Ewangelii zredagowanej przez św. Marka rozlega się głos wzywający do przygotowania drogi dla Pana, do wyprostowania ścieżki swego życia (Mk 1, 1-8). Jan Chrzciciel to prorok, który przyszedł w mocy i duchu Eliasza. Posłany przez Boga głosi chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów, aby lud Boży przygotował się na spotkanie z Tym, o którym Jan mówi: „Idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się rozwiązać rzemyk u Jego sandałów”. Rozwiązywanie rzemyków u sandałów i ich zdejmowanie, to czynność należąca do niewolnika. Jeżeli Jan nie jest godzien, aby spełnić wobec Niego tę niewolniczą posługę, to kim jest Ten „mocniejszy od niego”?  Jan wychodzi do ludu z orędziem zbawczym jako świadek, który ma świadomość kim jest Ten, którego Bóg mu objawił nad Jordanem. Jan głosi nadejście pełni czasu w osobie Jezusa Chrystusa, obiecanego Mesjasza, Syna Bożego. Jezus przychodzi jako Odkupiciel i Zbawca. Żeby Go przyjąć trzeba przygotować się na ten niepojęty dar Boga. Rozlega się „głos wołającego na pustyni”, który wzywa do wiary: W Tym, który przychodzi, możliwe jest wyzwolenie z wszelkiej niewoli wewnętrznej i zewnętrznej i powrót do życia w świętości i sprawiedliwości Bożej. Jest to „głos” skierowany do wszystkich sceptyków, wątpiących, pogrążonych w ciemnościach, „głos”, który krzyczy, aby otworzyć drogę prowadzącą z ciemności grzechu do wolności dzieci Bożych. Jest to „głos”, który wzywa do nawrócenia serc, aby otworzyły się na przyjęcie daru, jakim jest sam Bóg przychodzący w Jezusie Chrystusie. Grzech jest zniewoleniem człowieka. Sprawia, że droga do Boga jest kręta, a ścieżki życia pogmatwane. Człowiek gubi się w labiryncie grzesznego życia nie mogąc odnaleźć wyjścia z tej beznadziejnej sytuacji. Dlatego rozlega się Janowe wołanie zwiastujące nadzieję na odzyskanie wolności. Na horyzoncie historii zbawienia pojawia się Wschodzące Słońce, by oświecić tych, co w mroku i cieniu śmierci mieszkają. Jezus Chrystus już nadchodzi, abyśmy w Nim mogli powrócić z mrocznej krainy śmierci do domu Ojca. Ewangelia, którą głosi Kościół jest prawdą wyzwalającą i wzywającą do otwarcia drzwi swojego serca na przyjście Syna, którego Ojciec posyła z darem Ducha Świętego, aby zrodziło się w nas życie Boże.

Okres Adwentu, który aktualnie przeżywamy, jest czasem łaski. Przypomina nam po co żyjemy i dokąd idziemy. Naszym celem jest spotkanie z Panem. Nie można trwać w bezczynności, być biernym, ale trzeba przygotować drogę Panu, wyjść Mu na spotkanie z płonącą lampą. On już idzie do nas. Przychodzi z mocą i miłosierdziem, z łaską i miłością, z przebaczeniem i darem życia wiecznego. Jaką dam odpowiedź na słowa Ewangelii, które dziś słyszę?

Marek Stankiewicz