„Oto mój Sługa, którego podtrzymuję, Wybrany mój, w którym mam upodobanie.
Sprawiłem, że Duch mój na Nim spoczął; On przyniesie narodom Prawo.” (Iz 42,1)

- te wszystkie określenia odnoszą się do chrześcijańskiego święta mającego uczcić objawienie się Boga człowiekowi, obecność Boga w historii człowieka, a także uzdolnienie człowieka do rozumowego poznania Boga. 

Ze znaczną dozą pewności stwierdzić można, iż tkwi w nas niezmącone przekonanie o posiadaniu rzetelnej wiedzy na temat przyjścia Jezusa na świat.

„Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa według postanowienia swej woli” (Ef 1,5)

„Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa i miłowali się wzajemnie, jak nam nakazał” (1J 3, 23)

Na początku nowego roku kalendarzowego Kościół oddaje cześć Świętej Bożej Rodzicielce

„Ukazała się bowiem łaska Boga, która niesie zbawienie wszystkim ludziom” (Tt 2, 11)

Dzisiejszej niedzieli obchodzimy święto Chrztu Pańskiego. Czytamy o tym wydarzeniu w Ewangelii zredagowanej przez św. Marka (Mk 1,7-11). Jezus staje w jednym szeregu z celnikami i grzesznikami. Przyjmując chrzest Janowy wyraża swoją solidarność z nami, których grzech przygniata.

W drugą niedzielę po Narodzeniu Pańskim czytamy prolog z Ewangelii św. Jana (J1,1-18). Ten fragment Janowej Ewangelii odsłania przed nami prawdę o Słowie, które było u Boga, które było Bogiem i stało się ciałem.

Niedziela w oktawie Bożego Narodzenia jest obchodzona jako święto Świętej Rodziny: Jezusa, Maryi i Józefa. W tym dniu czytamy Ewangelię wg św. Łukasza o ofiarowaniu Jezusa w świątyni (Łk 2,22-40).