To nie reklama! To Ewangelia w/g św. Mateusza przewidziana na XVII niedzielę zwykłą, która kontynuuje temat królestwa niebieskiego (Mt 13,44-52). To dalszy ciąg głoszenia przez Jezusa tajemnicy, do której Bóg mnie powołuje. Moje ostateczne i wieczne miejsce jest w królestwie Ojca. Jako pielgrzym, który nie ma na tej ziemi stałego miejsca, jestem w drodze do królestwa niebieskiego.

Na 16. niedzielę zwykłą przewidziana jest w roku liturgicznym "A" Ewangelia w/g św. Mateusza traktująca o królestwie niebieskim (Mt 13,24-43). Można powiedzieć, że taki przypowieściowy tryptyk o królestwie Bożym. Jezus wygłasza do słuchających Go tłumów, 3 przypowieści o królestwie Bożym, ale tylko jedną z nich, tę o kąkolu, wyjaśnia na osobności swoim uczniom.

W XV niedzielę zwykłą rozważam ewangeliczną przypowieść o siewcy (Mt 13,1-23). Czas wakacji sprzyja wyjazdom, podróżom, co daje możliwość obserwacji krajobrazów, podziwiania w czasie jazdy dorodnych łanów zbóż. Ale złocące się pola najbardziej cieszą rolnika, który siał ziarno pszeniczne z nadzieją na dobry zbiór. Radują go dobrze zapowiadające się plony.

W XIV niedzielę zwykłą słucham słów o Ewangelii objawionej prostaczkom (Mt 11,25-30). Ojciec niebieski zakrył tajemnice Królestwa przed mądrymi i roztropnymi, a objawił je prostaczkom.

Ewangelia XIII niedzieli zwykłej mówi o wyznaniu wiary i prymacie Piotra (Mt16,13-19). Zanim do tego wyznania doszło, Jezus pyta swoich uczniów, co ludzie o Nim mówią. Jakby chciał w ten sposób przygotować ich na tę odpowiedź najważniejszą z punktu widzenia ucznia: „A wy za kogo Mnie uważacie?" (Mt 16,15).

Cały dziesiąty rozdział Ewangelii wg św. Mateusza to mowa Jezusa skierowana do Apostołów. Przed rozesłaniem na misję Jezus udziela im swej mocy, zapowiada prześladowania, mówi o nagrodzie za apostolski trud i wierność aż do końca.

W imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego. Znak krzyża to wyznanie wiary w Trójcę Świętą. Imię czyni obecną osobę. Żegnając się staję w obecności trzech Osób Boskich.