„Co to jest? Jakaś nowa nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne” (Mk 1, 27b)

Wszyscy jesteśmy powołani do świętości, czyli do powrotu do Ojca w Synu

Ewangelia drugiej Niedzieli zwykłej opisuje powołanie pierwszych uczniów (J 1,35-42). Świadectwo Jana Chrzciciela jest skuteczne. Dwaj jego uczniowie idą za Jezusem. „Czego szukacie?” - pyta Jezus. Odpowiadają: „Nauczycielu, gdzie mieszkasz?” Pan mówi: „Chodźcie, a zobaczycie”. Poszli więc i zobaczyli, i zostali u Niego tego dnia.

W ostatnią niedzielę roku liturgicznego obchodzimy w Kościele uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata. Ewangelia mówi o przyjściu w chwale Syna Człowieczego i sądzie ostatecznym, który się dokona nad całą ludzkością wszystkich czasów (Mt 25,31-46).

Dziś XXXIII Niedziela zwykła i przypowieść o talentach (Mt 25,14-30). Pan Jezus porównuje królestwo Boże do pewnego człowieka, bardzo bogatego, który powierzył swój majątek sługom i wyjechał. Obdarzył ich według swojego uznania spodziewając się zysku. Pięć, dwa, jeden talent. Tyle otrzymał każdy z nich.

Tak, jak rok liturgiczny w Kościele dobiega pomału końca, tak i Ewangelia Mateuszowa, której fragment czytamy w 32. Niedzielę zwykłą, przybliża nam, wierzącym, prawdę ostateczną.

Dzień Zaduszny, czyli Wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych, to bardzo ważny dzień w naszej polskiej, katolickiej tradycji.

W ostatnią niedzielę października obchodzimy rocznicę poświęcenia własnego kościoła. Czytamy fragment Ewangelii wg św. Mateusza (16,13-19), gdzie jest mowa o wyznaniu wiary Piotra i jego prymacie. W świetle dzisiejszej uroczystości trzeba skierować uwagę na Szymona Piotra, na którym Pan zbuduje Kościół. Szymon, syn Jony, otrzymuje nowe imię. Jezus mówi do niego: „Ty jesteś Piotr, czyli Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą".

Człowiek zniewolony grzechem nie ustaje w wysiłkach, żeby zakpić z Boga. Ciągle podejmuje wysiłki, żeby nad Nim zatriumfować. Walka trwa.

W XXVIII Niedzielę zwykłą, czytamy fragment Ewangelii wg św. Mateusza, w której Jezus opowiada swoim słuchaczom przypowieść o uczcie, jaką król wyprawił swojemu synowi (22,1-14).